اى ابوذر، دوست‌داشتنى‌ترینِ شما در نزد خداوند عز و جل آن کسی است که ذکرش بیشتر باشد و گرامى‌ترینِ شما در نزد خداى عز و جل، پروا کننده‌ترینِ شما از خداست، و نجات‌یابنده‌ترینِ شما از عذابِ خدا، پُر هراس‌ترینِ شما از خداست.
اى ابوذر، هر که دوست دارد گرامى‌ترین مردم باشد، از خداوند عز و جل پروا کند.
اى ابوذر، هرکس باکش نباشد که درآمدش از کجا است، خداوندِ عز و جل هم اهمیّت نخواهد داد که او را از چه سویى وارد آتش [دوزخ] کند.
اى ابوذر، انسان از پرهیزکاران به‌شمار نمى‌آید، مگر اینکه خود را بیش از حسابرسىِ شریکش، موردِ محاسبه قرار دهد، تا بداند غذایش، نوشیدنى‌اش و پوشاکش از کجاست: از حلال است یا از حرام؟
اى ابوذر، در عمل کردن به‌پرهیزکارى، بیشتر از عمل تنها، همّت کن؛ زیرا عمل به‌سبب پرهیزکارى، اندک نیست، و چگونه عملى که مورد قبول حقْ واقع شده است، اندک به‌حساب آید؟ خداوند مى‌فرماید: «تنها خداوند، از پرهیزکاران، مى‌پذیرد».
ى ابوذر، همة مسجدنشینى‌ها بیهوده است، جز سه‌تاى آن‌ها: نماز خواندن، یادِ خدا کردن، و در پىِ دانش بودن.
اى ابوذر، خداوندِ تبارک و تعالى مى‌فرماید: دوست‌داشتنى‌ترین بندگان من، کسانى هستند که به‌خاطر من، همدیگر را دوست دارند و دل‌هایشان در گروِ مسجدها است، و سحرگاهان، در حال آمرزش‌طلبى‌اند. آن‌ها همانان‌اند که هرگاه من بخواهم اهلِ زمین را کیفر دهم، به‌یاد آن‌ها، از کیفر آنان، چشم مى‌پوشم.
اى ابوذر، کامل [و بانشاط] وضو گرفتن در شرایطِ سخت، از کفّاره‌هاست و زیاد رفت و آمد کردن به مساجد، پیوندِ محکمِ شما (با خدا) است.
اى ابوذر، آیا مى‌دانى که این آیه دربارة چه چیزى نازل شده است: «شکیبایى کنید، و ایستادگى ورزید، و مرزها را نگهبانى، و از خدا، پروا کنید، امید است که رستگار شوید»؟ گفتم: نه، پدر و مادرم فدایت باد، فرمود: دربارة به‌انتظار نماز بودن پس از نماز، نازل شده است.
اى ابوذر، خداى متعال، تا زمانى که در مسجد نشسته‌اى، به‌هر نَفَسى که در آن مى‌کشى، یک درجة تو را بالا مى‌برد، و فرشتگان در آن، به‌تو درود مى‌فرستند و براى هر نَفَسَت، ده حَسَنه نوشته مى‌شود و ده گناه از تو پاک مى‌گردد.