قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَیْهِ‌اَلسَّلاَمُ: مَنْ تَطَهَّرَ ثُمَّ أَوَى إِلَى فِرَاشِهِ بَاتَ وَ فِرَاشُهُ کَمَسْجِدِهِ فَإِنْ ذَکَرَ أَنَّهُ لَیْسَ عَلَى وُضُوءٍ فَتَیَمَّمَ مِنْ دِثَارِهِ کَائِناً مَا کَانَ لَمْ یَزَلْ فِی صَلاَةٍ مَا ذَکَرَ اَللَّهَ. وسائل الشیعة، ج1، ص378، 9- باب استحباب النوم علی طهارة و لو علی تیممٍ، ح1001.
امام صادق علیه‌السّلام فرمود: هرکس طهارت داشته باشد یا وضو بسازد، آن‌گاه به‌بسترِ خویش رود، شب را در حالى به‌صبح می‌رساند که بسترش همچون مسجد او باشد. و اگر پس از رفتن در بستر، به‌یاد آورد که وضو ندارد، پس بر همان روانداز خود تیمم کند، به‌هر حال که باشد چه با وضو و چه با تیمم، تا وقتى ذکر خداوند عزّ و جلّ مى‌کند، پیوسته در حال نماز محسوب مى‌شود و ثواب آن را دارد.
- ۰۱/۱۱/۰۲