عَنْ بَکْرِ بْنِ صَالِحٍ قَالَ: کَتَبْتُ إِلَى أَبِی الْحَسَنِ علیه‌السلام: أَنِّی اجْتَنَبْتُ طَلَبَ الْوَلَدِ مُنْذُ خَمْسِ سِنِینَ وَ ذَلِکَ أَنَّ أَهْلِی کَرِهَتْ ذَلِکَ وَ قَالَتْ: إِنَّهُ یَشْتَدُّ عَلَیَّ تَرْبِیَتُهُمْ لِقِلَّةِ الشَّیْ‌ءِ، فَمَا تَرَى؟ فَکَتَبَ علیه‌السلام إِلَیَّ: اطْلُبِ الْوَلَدَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَرْزُقُهُمْ. الکافی، ط الاسلامیة، الشیخ الکلینی، ج6، ص3، ح7.
از بکر بن صالح روایت شده است که گفت: به‌امام کاظم علیه‌السلام نوشتم که من پنج سال است که از فرزندآوری جلوگیری می‌کنم؛ زیرا خانمم مایل به‌فرزندآوری نیست و می‌گوید: به‌خاطر این‌که دستمان تنگ است، بزرگ کردن فرزند بر من سخت است، نظر شما چیست؟ حضرت در جواب من نوشت: به‌دنبال فرندآوری باش؛ زیرا خداوند متعال روزی آنان را می‌دهد.
- ۰۱/۱۱/۲۶