عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ علیهم‌السلام، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله: أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ نَشَرَ اللَّهُ عَلَیْهِ کَنَفَهُ وَ أَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ فِی رَحْمَتِهِ؛ حُسْنُ خُلُقٍ یَعِیشُ بِهِ فِی النَّاسِ، وَ رِفْقٌ بِالْمَکْرُوبِ، وَ شَفَقَةٌ عَلَى الْوَالِدَیْنِ، وَ إِحْسَانٌ إِلَى الْمَمْلُوکِ. الخصال، الشیخ الصدوق، ج1، ص225. آیت‌الله جرجانی، روز یکشنبه، 30/11/1401، منزل آقای دستور در مشهد مقدس.
از امام صادق و ایشان از پدرشان نقل کرده‌اند که ایشان فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هرکس این چهار صفت در او باشد، خداوند او را در پناه و لطف خودش قرار می‌دهد و او را در حمت خود، وارد بهشت می‌کند: 1- خُلقِ خوشی که با آن در میان مردم زندگی کند، و آن را در جامعه پخش کند و مردم را به‌دین اسلام و مکتب اهل بیت علیهم‌السلام دعوت کند، 2- مدارا در برابر ناگواری‌ها و هرچه که انسان را ناراحت می‌کند، 3- دلسوزی نسبت به‌پدر و مادر، که این دلسوزی بالاتر از نیکی به‌آنها است 4- نیکی نسبت به‌زیر دست، نوکر، اجیر و کارگر.
- ۰۱/۱۲/۰۲