روایت51-ذکرهایی برای ادای شکر، رفع غُصّه، فقر و بیماری

عن أبی عبد الله، عن آبائه علیهم‌السلام، قال: قال رسول الله صلّى الله علیه وآله: مَن ظهرت علیه النعمةُ فلیُکثر ذکرَ الحمد لله، ومن کثرت همومُه فعلیه بالإستغفار، ومَن ألحَّ علیه الفقرُ فلیُکثر مِن قولِ لا حول ولا قوة الا بالله یَنفِى اللهُ عنه الفقرَ وقال: فقدَ النبیُّ صلّى الله علیه وآله رجلاً من الأنصار، فقال له: ما غیَّبک عنَّا؟ فقال: الفقرُ، یا رسولَ الله، وطولُ السُّقمِ، فقال له رسولُ الله صلّى الله علیه وآله: ألا أعَلِّمَکَ کلاماً إذَا قلتَه ذهبَ عنکَ الفقرُ والسقمُ؟ قال: بلى. قال: إذا أصبحتَ وأمسیتَ فقل: لا حول ولا قوة الا بالله، توکلتُ على الحی الذی لا یموت والحمد لله الذی لم یتخذ ولداً ولم یکن له شریکٌ فی المُلک ولم یکن له ولىٌّ من الذُّلِّ وکَبِّره تکبیراً. قال الرجلُ: فواللهِ ما قلتُه إلَّا ثلاثةَ أیامٍ حتى ذهبَ عنِّى الفقرُ والسقمُ. جامع أحادیث الشیعة، البروجردی، السید حسین، ج15، ص386.

امام صادق از پدرانشان نقل می‌کنند که فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هرکس نعمت بر او آشکار گردید پس ذکر «الحمدلله» را زیاد بگوید، و هرکس غم‌ها و غُصّه‌هایش زیاد شد پس بر او باد به‌استغفار، و هرکس فقر بر او اصرار کرد (و دست از سرش برنداشت)، پس ذکر « لا حول ولا قوة الا بالله» را زیاد بگوید، خدا فقر را از او دور می‌کند، و حضرت فرمود: پیامبر صلى الله علیه وآله مردی از انصار را گُم کرد، هنگامی که او را پیدا کرد، از او پرسید: چرا ما تو را ندیدیم؟ عرض کرد: ای رسول خدا، دو چیز؛ یکی فقر و دیگری بیماری طولانی. پیامبر صلى الله علیه وآله  به‌او فرمود: آیا به‌تو سخنی را نیاموزم که هرگاه آن را بر زبان جاری کنی، فقر و بیماری از تو جدا می‌شود؟ عرض کرد: چرا، فرمود: صبح و شام این ذکر را بگو: «لا حولَ ولا قوةَ إلَّا باللهِ توکَّلتُ على الحیِّ الَّذی لا یموتُ والحمدُ للهِ الَّذی لم یتَّخِذ وَلَدَاً ولم یکن له شریکٌ فی المُلک ولم یکن له وَلِىٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرهُ تکبیراً». آن مرد گفت: به خدا قسم، این ذکر را بیش از سه روز نگفتم، جز آن‌که فقر و بیماری از من جدا شد.