عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْبَاقِرِ علیهماالسلام قَالَ کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه‌السلام یَقُولُ إِنَّ لِأَهْلِ التَّقْوَى عَلَامَاتٍ یُعْرَفُونَ بِهَا صِدْقَ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءَ الْأَمَانَةِ وَ الْوَفَاءَ بِالْعَهْدِ وَ قِلَّةَ الْفَخْرِ وَ الْبُخْلِ وَ صِلَةَ الْأَرْحَامِ وَ رَحْمَةَ الضُّعَفَاءِ وَ قِلَّةَ الْمُؤَاتَاةِ لِلنِّسَاءِ وَ بَذْلَ الْمَعْرُوفِ وَ حُسْنَ الْخُلُقِ وَ سَعَةَ الْحِلْمِ وَ اتِّبَاعَ الْعِلْمِ فِیمَا یُقَرِّبُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ وَ طُوبَى شَجَرَةٌ فِی الْجَنَّةِ أَصْلُهَا فِی دَارِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فَلَیْسَ مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَ فِی دَارِهِ غُصْنٌ مِنْ أَغْصَانِهَا لَا یَنْوِی فِی قَلْبِهِ شَیْئاً إِلَّا أَتَاهُ ذَلِکَ الْغُصْنُ بِهِ وَ لَوْ أَنَّ رَاکِباً مُجِدّاً سَارَ فِی ظِلِّهَا مِائَةَ عَامٍ لَمْ یَخْرُجْ مِنْهَا وَ لَوْ أَنَّ غُرَاباً طَارَ مِنْ أَصْلِهَا مَا بَلَغَ أَعْلَاهَا حَتَّى یَبْیَاضَّ هَرَماً أَلَا فَفِی هَذَا فَارْغَبُوا إِنَّ الْمُؤْمِنَ مِنْ نَفْسِهِ فِی شُغُلٍ وَ النَّاسُ مِنْهُ فِی رَاحَةٍ إِذَا جَنَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ فَرَشَ وَجْهَهُ وَ سَجَدَ لِلَّهِ تَعَالَى ذِکْرُهُ بِمَکَارِمِ بَدَنِهِ وَ یُنَاجِی الَّذِی خَلَقَهُ فِی فَکَاکِ رَقَبَتِهِ أَلَا فَهَکَذَا فَکُونُوا. الخصال للصدوق، ج2، ص253.
ابوبصیر می‌گوید: امام باقر علیه‌السلام فرمود: امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرمود: همانا برای انسان‌های متّقی نشانه‌هایی است که به‌آنها شناخته می‌شوند؛ 1-راستگویی، 2-امانتداری، 3-وفای به‌پیمان، 4-افتخارنکردن، 5- بُخل (ضدّ سخاوت وکَرَم) نورزیدن، 6- رابطة خویشاوندی با ارحام، 7-مهربانی با ضعیفان، 8-عقل خود را چشم و گوش بسته به‌دست زنان نمی‌دهد، 9-بذل نیکی به‌دیگران، 10-خوش خُلقی، 11-وسعت تحمّل، 12-پیروی از دانش در جایی که او را به‌خدا نزدیک می‌کند، طوبی و سرانجام خوب، از آنان است؛ و طوبی درختی است در بهشت که ریشة آن در خانة رسول خدا صلی الله علیه و آله است، و هیچ مؤمنی نیست، مگر آن‌که در خانه‌اش شاخه‌ای از شاخه‌های آن وجود دارد، در دلش هیچ چیزی را نیت نمی‌کند، مگر آن‌که آن شاخه برایش می‌آورد، و اگر سوارة با جدّیتی در زیر سایة آن صد سال حرکت کند از زیر سایة آن خارج نمی‌شود، و اگر کلاغی از ریشة آن پرواز کند به‌بالاترین جای آن نمی‌رسد، تا از پیری سخت سفید گردد، آگاه باشید، در این نعمت‌ها راغب باشید، مؤمن سرگرم خود است، و مردم از ناحیة او در راحتی هستند، چون تاریکی شب او را فرا گیرد، روی بر خاک نهد و با شریفترین اندامش (پیشانی) برای خدای تعالی ذکره، سجده و با آن کسی که او را آفریده برای رهایی خود از دوزخ، مناجات می‌کند، آی مردم، این‌گونه باشید.
- ۰۲/۰۱/۲۲