عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: یَنْبَغِی لِلْمُؤْمِنِ أَنْ یَکُونَ فِیهِ ثَمَانِی خِصَالٍ؛ وَقُوراً عِنْدَ الْهَزَاهِزِ، صَبُوراً عِنْدَ الْبَلَاءِ، شَکُوراً عِنْدَ الرَّخَاءِ، قَانِعاً بِمَا رَزَقَهُ اللَّهُ، لَا یَظْلِمُ الْأَعْدَاءَ، وَ لَا یَتَحَامَلُ لِلْأَصْدِقَاءِ، بَدَنُهُ مِنْهُ فِی تَعَبٍ، وَ النَّاسُ مِنْهُ فِی رَاحَةٍ، إِنَّ الْعِلْمَ خَلِیلُ الْمُؤْمِنِ، وَ الْحِلْمَ وَزِیرُهُ، وَ الْعَقْلَ أَمِیرُ جُنُودِهِ، وَ الرِّفْقَ أَخُوهُ، وَ الْبِرَّ وَالِدُهُ. اصول کافی، ج3، کتابُ الإیمان و الکفر، بابُ خصالِ المؤمن، ح1، ص78.
امام صادق علیه‌السلام فرمود: برای مؤمن سزاوار است که در او هشت صفت باشد؛ 1- در سختی‌ها سنگین، 2- هنگام بلا بردبار، 3- در فراوانی نعمت شکرگزار، 4- به‌آنچه خداوند روزی‌اش کرده است قانع باشد، 5-حتی به‌دشمنان خود نیز ستم، 6- و برای دوستان ایجاد زحمت نمی‌کند، 7-بدنش از جانب او در سختی است 8- و مردم از ناحیة او در آسایش‌اند، همانا دانش در جای دوست مؤمن، و سعة صدر به‌منزلة یاور او، و خرد در جایگاه فرماندة لشکریان او، و مدارا همانند برادر او، و نیکی مانند پدر او است.
- ۰۲/۰۲/۲۷