قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله أَتَتْهُ أُخْتٌ لَهُ مِنَ الرَّضَاعَهِ فَلَمَّا أَنْ نَظَرَ إِلَیْهَا سُرَّ بِهَا وَ بَسَطَ رِدَاءَهُ لَهَا فَأَجْلَسَهَا عَلَیْهِ ثُمَّ أَقْبَلَ یُحَدِّثُهَا وَ یَضْحَکُ فِی وَجْهِهَا ثُمَّ قَامَتْ فَذَهَبَتْ ثُمَّ جَاءَ أَخُوهَا فَلَمْ یَصْنَعْ بِهِ مَا صَنَعَ بِهَا فَقِیلَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، صَنَعْتَ بِأُخْتِهِ مَا لَمْ تَصْنَعْ بِهِ وَ هُوَ رَجُلٌ فَقَالَ لِأَنَّهَا کَانَتْ أَبَرَّ بِأَبِیهَا مِنْهُ. بحارالأنوار، ج16، ص281، ح126، باب مکارم اخلاقه و سیره و سننه صلی الله علیه و آله.
امام صادق علیه‌السلام فرمود: یکی از خواهران رضاعی پیامبر صلّی الله علیه و آله نزد ایشان آمد، همین که حضرت او را دید، از دیدنش مسرور گردید و عبای خود را زیر او پهن کرد و او را بر روی عبای خود نشاند، سپس با او مشغول گفتگو گردید و به‌روی او می‌خندید، سپس آن خانم برخاست و رفت، آن‌گاه برادر آن خانم آمد، ولی رسول خدا صلی الله علیه و آله آن‌گونه که با خواهرش رفتار کرده بود با وی رفتار نکرد، عرض شد: ای رسول خدا، با خواهرش رفتاری انجام دادی که با خود او آن رفتار را انجام ندادی و حال آن‌که این فرد مرد است؟! فرمود: علّتش این است که آن خانم نسبت به‌پدرش از برادرش نیکی‌کننده‌تر است.
- ۰۲/۰۲/۲۸