عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ‌السَّلَامُ قَالَ: إِنَّ أَبِی نَظَرَ إِلَى رَجُلٍ وَ مَعَهُ ابْنُهُ یَمْشِی وَ الْإبْنُ مُتَّکِئٌ عَلَى ذِرَاعِ الْأَبِ، قَالَ: فَمَا کَلَّمَهُ أَبِی عَلَیْهِ‌السَّلَامُ مَقْتاً لَهُ حَتَّى فَارَقَ الدُّنْیَا. اصول کافی، ترجمة سیّد هاشم رسولی، ج4، ص50، باب العقوق، ح8.
امام باقر علیه‌السلام فرمود: پدرم (امام سجاد علیه‌السلام) مردی را دید که با پسرش مشغول قدم زدن است، در حالی که پسر به‌شانة پدرش تکیه کرده بود، پدرم از شدت عصبّانیت تا پایان عمر، با آن پسر صحبت نکرد.
- ۰۲/۰۸/۰۳