و قال ابن حمدون [محمد بن الحسن بن محمد بن علی بن حمدون فی کتاب التذکرة الحمدونیة، ج1، ص113، ح230.]: کَتَبَ المَنْصُورُ إلَی جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ: لِمَ لَاتَغْشَانَا کَمَایَغْشَانَا سَائِرُ النَّاسِ؟ فَأَجَابَهُ: لَیْسَ لَنَا مَانَخَافُکَ مِنْ أجْلِهِ وَ لَاعِنْدَکَ مِنْ أمْرِ الْآخِرَةِ مَانَرْجُوکَ لَهُ وَ لَا أنْتَ فِی نِعْمَةٍ فَنُهَنِّئُکَ بِهَا، وَ لَاتَرَاهَا نِقْمَةً فَنُعَزِّیکَ بِهَا، فَمَا نَصْنَعُ عِنْدَکَ؟ قَالَ: فَکَتَبَ إلَیْهِ: تَصْحَبُنَا لِتَنْصَحَنَا، فَأَجَابَهُ عَلَیْهِ‌السَّلَامُ: مَنْ أَرَادَ الدُّنْیَا لَایَنْصَحُکَ وَ مَنْ أرَادَ الْآخِرَةَ لَایَصْحَبُکَ، فَقَالَ المَنصوُرُ: وَ اللهِ لَقَدْ مَیَّزَ عِنْدِی مَنَازَلَ النَّاسِ مَنْ یُرِیدُ الدُّنیَا مِمَّنْ یُرِیدُ الْآخِرَةَ وَ أنَّهُ مِمَّنْ یُرِیدُ الْآخِرَةَ لَا الدُّنیَا. کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ابوالحسن علی بن عیسی بن أبی الفتح الاربلی، قدم له احمدالحسینی، ج2، ص208.
ابن حمدون می‌نویسد: منصور دوانیقی نامه‌ای بدین مضمون به‌امام صادق علیه‌السلام نوشت: چرا مانند بقیة مردم نزد ما نمی‌آیی؟ حضرت در پاسخش مرقوم فرمود: ما چیزی نداریم که به‌خاطر آن از تو بترسیم، و در نزد تو از امر آخرت چیزی که ما از تو آن را امید داشته باشم، نیست، و تو در نعمتی نیستی که بیاییم به‌تو تبریک بگوییم، و تو آن خلافتی را که در دست داری، کیفر و تنبیه از جانب خداوند، نمی‌دانی، تا بیاییم به‌تو به‌خاطر آن کیفر، تسلیت بگوییم، پس برای چه چیزی نزد تو بیاییم؟ منصور در جواب به‌حضرت نوشت: با ما دوستی، همنشینی و معاشرت کن تا ما را نصیحت کنی. حضرت در جواب مکتوب فرمود: هرکس دنیا را بخواهد تو را نصیحت نمی‌کند و هرکس آخرت را بخواهد، با تو معاشرت و نشست و برخاست نمی‌کند! منصور (با خواندن این جواب) گفت: به‌خدا قسم، برایم جایگاه‌های مردم را مشخص کرد؛ چه آنان که طالب دنیا هستند و چه آن‌هایی که طالب آخرتند، و او از کسانی است که طالب آخرت است نه دنیا.
- ۰۲/۰۸/۱۴