روایت 149-مجازات نمّامی و استبراء نکردن از بول

عَنِ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ مَرَّ عَلَى اَلْبَقِیعِ فَوَقَفَ عَلَى قَبْرٍ ثُمَّ قَالَ اَلْآنَ أَقْعَدُوهُ وَ سَأَلُوهُ وَ اَلَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً لَقَدْ ضَرَبُوهُ بِمِرْزَبَةٍ مِنْ نَارٍ لَقَدْ تَطَایَرَ قَلْبُهُ نَاراً ثُمَّ وَقَفَ عَلَى قَبْرٍ آخَرَ فَقَالَ مِثْلَ مَقَالَتِهِ عَلَى اَلْقَبْرِ اَلْأَوَّلِ ثُمَّ قَالَ لَوْ لاَ أَنِّی أَخْشَى عَلَى قُلُوبِکُمْ لَسَأَلْتُ اَللَّهَ أَنْ یُسْمِعَکُمْ مِنْ عَذَابِ اَلْقَبْرِ مِثْلَ اَلَّذِی أَسْمَعُ فَقَالُوا یَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا کَانَ فِعْلُ هَذَیْنِ اَلرَّجُلَیْنِ فَقَالَ کَانَ أَحَدُهُمَا یَمْشِی بِالنَّمِیمَةِ وَ کَانَ اَلْآخَرُ لاَ یَسْتَبْرِئُ عَنِ اَلْبَوْلِ. اَلْإِثْنَا عَشَرِیَّةِ فی المواعظ العددیة، اَلسَّیِّدُ مُحَمَّدٌ اَلْحُسَیْنِیُّ اَلْعَامِلِیُّ، ص38.

هنگامی که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله در بقیع راه می‌رفتند نزد قبری ایستادند، سپس فرمودند: همین الآن او را نشاندند و از او سؤال کردند، قسم به‌آن کسی که مرا به‌حق برای پیامبر برانگیخت او را چنان با گرزی (پتکی) آهنی از آتش زدند که قلبش از آتش شعله‌ور شد، آن گاه کنار قبر دیگری ایستاد و مانند همان سخنان قبلی خود را آنجا هم تکرار فرمود، سپس فرمود: اگر ترس من از دل‌های شما نبود، از خدا درخواست می‌کردم که بعضی از آن عذاب‌های قبری را که من می شنوم به‌گوش شما هم برساند. عرض کردند: ای رسول خدا، کار این دو مرد چه بود؟ فرمود: یکی از آن دو میان مردم، نمّامی می‌کرد و دیگری از بول استبراء نمی‌کرد.