عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الْخَثْعَمِیِّ، قَرِیبِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ جَابِرٍ، قَالَ: أَعْطَانِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِالسَّلَامُ خَمْسِینَ دِینَاراً فِی صُرَّةٍ، فَقَالَ لِی: ادْفَعْهَا إِلَى رَجُلٍ مِنْ بَنِی هَاشِمٍ، وَ لَا تُعْلِمْهُ أَنِّی أَعْطَیْتُکَ شَیْئاً. قَالَ: فَأَتَیْتُهُ، فَقَالَ: مِنْ أَیْنَ هَذِهِ جَزَاهُ اللَّهُ خَیْراً، فَمَا یَزَالُ کُلَّ حِینَ یَبْعَثُ بِهَا، فَنَکُونُ مِمَّا نَعِیشُ فِیهِ إِلَى قَابِلٍ، وَ لَکِنْ لَا یَصِلُنِی جَعْفَرٌ بِدِرْهَمٍ فِی کَثْرَةِ مَالِهِ. الأمالی، للطّوسی، مجلس یوم الجمعة السابع من شعبان سنة سبع و خمسین و أربعمائة، 37، ح12، ص950.
ابوجعفر خثعمی که از نزدیکان اسماعیل بن جابر است چنین میگوید: امام صادق علیهالسلام بهمن کیسهای که پنجاه دینار در آن بود، مرحمت کرده و فرمودند: این سکّههای طلا را بهمردی از بنی هاشم بده و بهاو اطّلاع نده که من این پول را بهتو دادهام. ابوجعفر میگوید: من بهنزد آن مرد رفتم [و پنجاه دینار را بهوی دادم]، گفت: این پولها از کجاست؟ خدا جزای خیر به وی بدهد، این شخص مدام هر از چندی همین مبلغ را میفرستد، که زندگی ما تا سال بعد با همان پول میگذرد، ولی جعفر (امام صادق علیهالسلام) با ثروت زیادش هیچ کمکی بهما نمیکند!
- ۰۳/۰۱/۰۳