قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیهماالسلام: مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم بِرَاعِی إِبِلٍ فَبَعَثَ یَسْتَسْقِیهِ فَقَالَ أَمَّا مَا فِی ضُرُوعِهَا فَصَبُوحُ الْحَیِ‌ّ وَ أَمَّا مَا فِی آنِیَتِنَا فَغَبُوقُهُمْ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله: اللَّهُمَّ أَکْثِرْ مَالَهُ وَ وُلْدَهُ، ثُمَّ مَرَّ بِرَاعِی غَنَمٍ، فَبَعَثَ إِلَیْهِ یَسْتَسْقِیهِ، فَحَلَبَ لَهُ مَا فِی ضُرُوعِهَا وَ أَکْفَأَ مَا فِی إِنَائِهِ فِی إِنَاءِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ بَعَثَ إِلَیْهِ بِشَاةٍ، وَ قَالَ: هَذَا مَا عِنْدَنَا وَ إِنْ أَحْبَبْتَ أَنْ نَزِیدَکَ زِدْنَاکَ، قَالَ: فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: اللَّهُمَّ ارْزُقْهُ الْکَفَافَ، فَقَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، دَعَوْتَ لِلَّذِی رَدَّکَ بِدُعَاءٍ عَامَّتُنَا نُحِبُّهُ وَ دَعَوْتَ لِلَّذِی أَسْعَفَکَ بِحَاجَتِکَ بِدُعَاءٍ کُلُّنَا نَکْرَهُهُ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: إِنَّ مَا قَلَّ وَ کَفَى خَیْرٌ مِمَّا کَثُرَ وَ أَلْهَى، اللَّهُمَّ ارْزُقْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ الْکَفَافَ. اصول کافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، ج3، کتاب الإیمان و الکفر، باب الکفاف، ح1925، ح4.
امام سجاد علیه‌السلام فرمود: رسول خدا به‌شترچرانی گذر کرد و شخصی را فرستاد تا از او شیر بخواهد، شتربان گفت: آنچه در پستان شتران است صبحانة قبیله و آنچه در ظرف‌ها است شام ایشان است. رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: خدایا، مال و فرندانش را زیاد کن. سپس به‌گوسفندچرانی گذر کرد و فردی را فرستاد تا از او شیر بگیرد، چوپان گوسفندها را دوشید و هرچه در ظرف داشت، در ظرف پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم ریخت و گوسفندی هم برای آن حضرت فرستاد و عرض کرد: همین اندازه نزد ما بود، اگر بیشتر هم بخواهید به‌شما می‌دهیم! رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: خدایا، او را به‌قدر کفاف (نیاز، احتیاج و کفایت) روزی ده. یکی از یاران عرض کرد: یا رسول الله، برای کسی که ردّت کرد، دعایی فرمودی که همة ما آن را دوست داریم و برای کسی که حاجتت را روا کرد دعایی فرمودی که همة ما ناخوش داریم. رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: آنچه کم باشد و کفایت کند، بهتر است از زیادی که دل را مشغول دارد. خدایا، به‌محمّد و آل محمّد به‌قدر کفاف روزی کن.
- ۰۳/۰۲/۲۶