روایت 163-چهار کاری که دل را می‌میراند

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ علیهم‌السلام قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله:‌ أَرْبَعٌ یُمِتْنَ الْقَلْبَ؛ الذَّنْبُ عَلَى الذَّنْبِ، وَ کَثْرَةُ مُنَاقَشَةِ النِّسَاءِ یَعْنِی مُحَادَثَتَهُنَّ، وَ مُمَارَاةُ الْأَحْمَقِ تَقُولُ وَ یَقُولُ وَ لَا یَرْجِعُ إِلَى خَیْرٍ أَبَداً، وَ مُجَالَسَةُ الْمَوْتَى، فَقِیلَ لَهُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، وَ مَا الْمَوْتَى؟ قَالَ: کُلُّ غَنِیٍّ مُتْرَفٍ. خصال شیخ صدوق، باب الأربعة، ح58، ص214.

امام صادق علیه‌السلام از پدرشان نقل کردند که فرمود: رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: چهار عمل است که دل را می‌میراند؛ گناه روی گناه، گفتگوی زیاد با زنان، مجادله با نفهم؛ (همان کسی که اگر بخواهی به‌او چیزی را بفهمانی، به‌مصداق: گوش اگر گوش من و ناله اگر نالة تو است، آنچه البتّه به‌جایی نرسد فریاد است) می‌گوید و می‌گویی و هرگز به‌سوی خوبی برنمی‌گردد (و گفتگوی با او آب در هاون کوبیدن است)، و همنشینی با مردگان. عرض شد: یا رسول الله، مردگان چه کسانی هستند؟ فرمود: هر ثروتمندِ خوشگذران (و عیّاش و نازپرورده‌ای که ناز و نعمت بسیار و خوشیِ زندگی، او را به‌فساد کشانده و لوس و نُنُر و ستمکار شده است و هرکاری که دلش می‌خواهد انجام می‌دهد).