عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَکَمِ قَالَ: قَالَ أَبُو شَاکِرٍ الدّیَصَانِیّ: إِنّ فِی الْقُرْآنِ آیَةً هِیَ قَوْلُنَا، قُلْتُ: مَا هِیَ؟ فَقَالَ: «وَ هُوَ الّذِی فِی السّماءِ إِلهٌ وَ فِی الْأَرْضِ إِلهٌ». سورة زخرف (43) آیة84. فَلَمْ أَدْرِ بِمَا أُجِیبُهُ، فَحَجَجْتُ، فَخَبّرْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ علیه‌السلام، فَقَالَ: هَذَا کَلَامُ زِنْدِیقٍ خَبِیثٍ، إِذَا رَجَعْتَ إِلَیْهِ فَقُلْ لَهُ: مَا اسْمُکَ بِالْکُوفَةِ؟ فَإِنّهُ یَقُولُ: فُلَانٌ، فَقُلْ لَهُ: مَا اسْمُکَ بِالْبَصْرَةِ؟ فَإِنّهُ یَقُولُ: فُلَانٌ، فَقُلْ: کَذَلِکَ اللّهُ رَبّنَا فِی السّمَاءِ إِلَهٌ وَ فِی الْأَرْضِ إِلَهٌ وَ فِی الْبِحَارِ إِلَهٌ وَ فِی الْقِفَارِ إِلَهٌ وَ فِی کُلّ مَکَانٍ إِلَهٌ، قَالَ: فَقَدِمْتُ، فَأَتَیْتُ أَبَا شَاکِرٍ، فَأَخْبَرْتُهُ، فَقَالَ: هَذِهِ نُقِلَتْ مِنَ الْحِجَازِ. اصول کافی، ج1، ص175، ح1.
هشام بن حکم می‌گوید: ابو شاکر دیصانى گفت: آیهاى در قرآن است که گفتة ما را می‌رساند. گفتم: کدام آیه؟ گفت: اوست که در آسمان معبود و در زمین معبود است، هشام می‌گوید: من نفهمیدم چگونه جوابش گویم (مغلوب شدم)، سپس به‌حج رفتم و به‌امام صادق علیه‌السلام گزارش دادم، حضرت فرمود: این سخن بی‌دینی خبیث است، چون به‌سویش بازگشتى به‌او بگو: اسم تو در کوفه چیست؟ او می‌گوید: فلان، سپس بگو اسم تو در بصره چیست؟ او می‌گوید: همان فلان، پس بگو: همچنین است خداى پروردگار ما، در آسمان معبود است و در زمین معبود است و در دریاها معبود است و در بیابان‌ها معبود است و در همه‌جا معبود است، هشام می‌گوید: من بازگشتم و نزد ابو شاکر رفتم و به‌او باز گفتم، او گفت: این جواب از حجاز آمده است!
- ۰۳/۰۵/۲۰