عَنِ ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام یَقُولُ وَ هُوَ رَافِعٌ یَدَهُ إِلَى السَّمَاءِ: رَبِّ لَا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً لَا أَقَلَّ مِنْ ذَلِکَ وَ لَا أَکْثَرَ، قَالَ: فَمَا کَانَ بِأَسْرَعَ مِنْ أَنْ تَحَدَّرَ [تَنَزَّلَ] الدُّمُوعُ مِنْ جَوَانِبِ لِحْیَتِهِ، ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَیَّ، فَقَالَ: یَا ابْنَ أَبِی یَعْفُورٍ، إِنَّ یُونُسَ بْنَ مَتَّى وَکَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى نَفْسِهِ أَقَلَّ مِنْ طَرْفَةِ عَیْنٍ فَأَحْدَثَ ذَلِکَ الذَّنْبَ، قُلْتُ: فَبَلَغَ بِهِ کُفْراً أَصْلَحَکَ اللَّهُ؟ قَالَ: لَا وَ لَکِنَّ الْمَوْتَ عَلَى تِلْکَ الْحَالِ هَلَاکٌ. الکافی، ج2، ص81، ح15، بَابُ دَعَوَاتٍ مُوجَزَاتٍ لِجَمِیعِ الْحَوَائِجِ لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ.
ابن ابى یعفور می‌گوید: شنیدم امام صادق علیه‌السلام در حالى که دستش را به‌آسمان برداشته بود مى‌فرمود: پروردگار من! هرگز مرا چشم به‌هم زدنى به‌خودم وا مگذار، نه کمتر از آن و نه بیشتر از آن!
وی مى‌گوید: بى‌درنگ اشک از گوشه‌هاى محاسنش جارى شد. سپس رو به‌من کرد و فرمود: اى پسر ابى یعفور! یونس بن متّى را خداوند عزّ و جلّ کمتر از یک چشم بر هم زدن به‌خودش وا گذاشت و در نتیجه، آن ترک اولى را مرتکب شد. عرض کردم: خداوند خیرتان دهد! آیا آن ترک اولى او را به‌حدِّ کفر رساند؟ فرمود: نه، امّا مردن در آن حال نابودی و سقوط است.
- ۰۳/۰۵/۲۰