حکایت8-عالمِ بی‌عمل!

خطیبِ توانا و متقی، مرحوم حجةالاسلام و المسلمین حاج شیخ محمدتقی فلسفی رضوان الله تعالی علیه در یکی از سخنرانی‌های خود که فایل صوتی آن هم در گنجینة صوتی «سایت تبیان» موجود است، می‌فرماید: یک آقایی یک روز به‌من گفت: یکی از استادها آمد برای بدی مشروب صحبت کرد. خیلی عالی صحبت کرد؛ مشروب و معده، مشروب و کبد، مشروب و کلیه، مشروب و مغز، مشروب و اعصاب، مشروب و تارهای صوت، مشروب و چشم. همین‌طور هرکدام چه عوارضی دارد. آن قدر این استاد عالی صحبت کرد که این طلبة محترم گفت: من تصمیم گرفتم بعد از سخنرانی بروم و خیلی ایشان را تشویق کنم. سخنرانیِ این استاد در دارالفنون تمام شد، ریختند اطرافش برای قدردانی، به‌حدی که ما نتوانستیم برویم و ایشان را تشویق کنیم. رفتیم. آن روز عصر، سخنرانی استاد تمام شد، ما هم نرسیدیم تشکر کنیم، شب شد. گفت: من از لاله‌زار پایین می‌رفتم بالا، دیدم ساعت سة از شب این استاد از لاله‌زار بالا دارد می‌آید پایین. من این طرف خیابان، او هم آن طرف خیابان. تا چشمم به‌او افتاد، زدم از وسط خیابان رفتم آن طرف که تشکر کنم. رسیدم، گفتم: استاد! سلام، دیدم چنان مست است که روی پا نمی‌تواند بایستد! [وقتی که یک کمی حالش جا آمد] گفتم: من آمده بودم به‌شما بگویم امروز خیلی سخنرانی عالی در بدی مشروب کردی، و حالا الآن این قدر مست هستید! گفت: بله، امروز خیلی خسته شدم، دو برابر معمولی مشروب خوردم! پیاده شده از روی فایل صوتی.