حکایت2-مکاشفة علّامه محمّد تقی مجلسی رحمة الله علیه

علّامه محمّد تقی مجلسی رحمة الله علیه می‌نویسد:

و الّذی وَجَد هذا الضعیفُ فی أزمنة الریاضاتِ إنِّی کنتُ فی مطالعةِ التفاسیرِ إلی أن رأیتُ فی لیلةٍ فیما بین النومِ و الیقظةِ سیدَ المُرسلینَ صلّی الله علیه و آله و سلم فقلتُ فی نفسی: تَدَبَّر فی کمالاتِه و أخلاقِه فکلما کنتُ اَتَدَبَّرُهُ یظهر لی عظمتُه صلّی الله علیه و آله و سلّم و أنوارُه بحیثُ ملأ الجَوَّ و استیقظتُ فاُلهِمتُ بأنَّ القرآنَ خُلُقُ سیدِ الأنبیاءِ صلّی الله علیه و آله و سلّم فینبغی أن أتدبَّرَ فیه فکلما ازدادَ تدبُّری فی آیةٍ واحدةٍ کانَ یزدادُ الحقائقُ إلی أن وردَ عَلَیَّ مِنَ العُلُومِ ما لا تتناهی دفعةً واحدةً ففی کل آیةٍ کنتُ أتدبَّرُ فیها کان یَظهَرُ مثلُ ذلک و لا یمکن التصدیقُ بهذا المعنی قبلَ الوقوعِ فإنه کالممتنعِ العادی، و لکن غرضی مِن ذِکره الإرشادُ للإخوانِ فی الله، و قانونُ الریاضةِ، الصَّمتُ عَمَّا لا یَعنِی، بل عَن غیرِ ذکرِ اللهِ تعالی، و ترکِ المستلذاتِ مِنَ المطاعمِ و المشاربِ و الملابسِ و المناکحِ و المنازلِ و أمثالِها، و العزلةُ عَن غَیرِ أولیائِهِ تعالی، و ترکُ النومِ الکثیرةِ، و دوامُ الذِّکر مع المراقبةِ. روضة المتقین، ج13، ص127.

آنچه این ضعیف در دوران تمرین‌ها و مجاهده‌ها یافت این بود که در هنگام اشتغال به‌مطالعة تفسیرها شبی بین خواب و بیداری پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه و آله وسلم را دیدم، با خود گفتم: در کمالات و اخلاقش بیندیش، پس هرچه در او دقت می‌کردم برایم بزرگی و نورهایش آشکار می‌گردید، به‌گونه‌ای که فضا را پُر کرد و از خواب بیدار شدم، آن‌گاه به‌من الهام شد که قرآن، اخلاق رسول خدا صلی الله علیه و آله است، پس شایسته است که در آن بیندیشم، پس هرچه تفکرم در یک آیه بیشتر می‌شد، حقایق نیز افزایش پیدا می‌کرد، تا آنجا که در یک آن، دانش‌هایی بر من وارد شد که نهایت ندارد، پس در هر آیه‌ای که تأمل می‌کردم، مانند همان حقایق برایم آشکار می‌شد، و امکان تأیید این سخنان جز با تجربة شخصی، وجود ندارد؛ چرا که این اتفاق مانند ممتنع عادی است، اما مقصد من از ذکر این مطلب راهنمایی برادران دینی است، و قانون این تمرینات و ممارست‌ها، سکوت است نسبت به‌آنچه فایده ندارد، بلکه حتی سکوت از غیر ذکر خدای متعال، و ترک لذایذ، از قبیل غذاها، نوشیدنی‌ها، پوشیدنی‌ها، به‌عقد در آوردنی‌ها، خانه‌ها و مانند آنها، و دوری کردن از غیر اولیاءالله متعال، و دوری کردن از خواب زیاد، و دائماً ذکر خدا را جاری کردن، همراه با مراقبه.

صمت وجوع و سحر و عُزلت و ذکری به‌دوام

ناتمامان جهان را کند این پنج تمام