عَنِ الرِّضَا علیه‌السلام قَالَ: ظَهَرَ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ قَحْطٌ شَدِیدٌ سِنِینَ مُتَوَاتِرَةً وَ کَانَ عِنْدَ امْرَأَةٍ لُقْمَةٌ مِنْ خُبْزٍ فَوَضَعَتْهَا فِی فِیهَا لِتَأْکُلَ فَنَادَى السَّائِلُ یَا أَمَةَ اللَّهِ الْجُوعُ فَقَالَتِ الْمَرْأَةُ أَتَصَدَّقُ فِی مِثْلِ هَذَا الزَّمَانِ فَأَخْرَجَتْهَا مِنْ فِیهَا فَدَفَعَتْهَا إِلَى السَّائِلِ وَ کَانَ لَهَا وَلَدٌ صَغِیرٌ یَحْطِبُ فِی الصَّحْرَاءِ فَجَاءَ الذِّئْبُ فَاحْتَمَلَهُ فَوَقَعَتِ الصَّیْحَةُ فَعَدَتِ الْأُمُّ فِی أَثَرِ الذِّئْبِ فَبَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى جَبْرَئِیلَ علیه‌السلام فَأَخْرَجَ الْغُلَامَ مِنْ فَمِ الذِّئْبِ فَدَفَعَهُ إِلَى أُمِّهِ فَقَالَ لَهَا جَبْرَئِیلُ علیه‌السلام یَا أَمَةَ اللَّهِ أَ رَضِیتِ لُقْمَةً بِلُقْمَةٍ. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، الشیخ الصدوق، ص360، ح525.
امام رضا علیه‌السلام فرمود: در بنی اسراییل خشکسالی سختی چند سال پی در پی پیش آمد. زنی لقمه نانی داشت. در دهانش نهاد تا بخورد، آن‌گاه گدایی فریاد کرد: ای کنیز خدا، گرسنگی! زن با خود گفت: در چنین زمانی صدقه دهم نیکوست؛ پس لقمه از دهان برگرفت و به‌نیازمند داد. آن زن را فرزند خردسالی بود که در بیابان هیزم جمع می‌کرد. گرگی آمد و او را در ربود. فرزند فریادی برآورد و مادر در پی گرگ دوید. خداوند تبارک و تعالی، جبرییل علیه‌السلام را فرستاد و او آن کودک را از دهان گرگ برگرفت و به‌مادرش باز داد؛ پس جبرییل علیه‌السلام او را گفت: ای کنیز خدا، این لقمه در دهان گرگ در برابر آن لقمه که صدقه دادی؛ آیا خرسند شدی؟
- ۰۳/۰۵/۲۲