روایت167-هیجده علامت دین اهل بیت علیهم‌السلام

رُوِیَ أنَّ المأمونَ بعث الفضلَ بنَ سهلٍ ذا الریاستینِ إلى الرضا علیه‌السلام فقال له: إنی أحبُّ أن تجمعَ لی مِن الحلالِ والحرامِ والفرائضِ والسننِ، فإنَّک حجةُ الله على خلقه ومعدن العلم. فدعا الرِّضا علیه‌السلام بدواةٍ وقرطاسٍ، وقال علیه‌السلام للفضل: اکتب: ... وأنَّ من دینهم الورعَ والعفةَ والصدقَ، والصلاحَ، والإجتهادَ، وأداءَ الأمانة إلى البر والفاجر، وطولَ السجود، والقیامَ باللیل، واجتنابَ المحارم، وانتظارَ الفرج بالصبر، وحسنَ الصحبة، وحسنَ الجوار، وبذلَ المعروف، وکفَّ الأذى، وبسطَ الوجه، والنصیحةَ والرحمةَ للمؤمنین. تحف‌العقول، للحرانی، ص437.

روایت شده است که مأمون علیه اللعنة فضل بن سهل، ملقب به‌ذا الریاستین (یعنی مردی که بر دو کار ریاست می‌کرد؛ التدبیر و الحرب، کشوری و لشکری بود: ویکی پدیا) را نزد امام رضا علیه‌السلام فرستاد، تا از آن حضرت بپرسد: من دوست دارم برایم حلال، حرام، واجبات و مستحبات را بیان فرمایید. حضرت برای فضل درخواست دوات (همراه با قلمی) و کاغذی را نمود، و به فضل فرمود: بنویس...، و همانا از دین اهل بیت علیهم‌السلام، ورع و پاکدامنی، و راستی، و نیکویی و خوبی، و تلاش، و امانتداری برای نیکوکار و فاسق، و طولانی کردن سجده، و شب‌زنده‌داری، و پرهیز از محرّمات، و منتظرِ فرج بودن با بردباری، و مصاحبتِ نیکو، و همسایه‌داریِ خوب، و امر به‌معروف و نهی از منکر، و خودداری از اذیّت کردن دیگران، و چهرة گشاده، و خیرخواهی و مهربانی نسبت به‌مؤمنان.