روایت190-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (20-گندم از گندم بروید، جو ز جو!)

یَا أَبَا ذَرٍّ، إِنَّکَ فِی مَمَرِّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ فِی آجَالٍ مَنْقُوصَةٍ، وَ أَعْمَالٍ مَحْفُوظَةٍ، وَ الْمَوْتُ یَأْتِی بَغْتَةً، فَمَنْ یَزْرَعُ خَیْراً یُوشِکُ أَنْ یَحْصِدَ خَیْراً، وَ مَنْ یَزْرَعْ شَرّاً یُوشِکُ أَنْ یَحْصِدَ نَدَامَةً، وَ لِکُلِّ زَارِعٍ مَا زَرَعَ. همان، ص460.

ای ابوذر، تو در گذرِ شب و روز، در اَجَل‌هاى ناتمام و عمل‌هاى حفظ شده هستى، و مرگ، ناگهان در مى‌رسد. هرکس خیر بکارد، خیر دِرو مى‌کند، و هرکس شر بکارد، پشیمانى دِرو مى‌کند. و هر کِشاورزی، همان را دِرو مى‌کند که کِشته است.