روایت204-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (34-هنگام نماز قدر خود را بیشتر بدان!)

یَا أَبَا ذَرٍّ، مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَقُومُ مُصَلِّیاً إِلَا تَنَاثَرَ عَلَیْهِ الْبِرُّ مَا بَیْنَهُ وَبَینَْ الْعَرْشِ، وَوُکِّلَ بِهِ مَلَکُ یُنَادِی: یَابْنَ آدَمَ، لَوْ تَعْلَمُ مَا لَکَ فِی الصَّلَاةِ وَمَنْ تُنَاجی، مَا انْفَتَلْتَ. همان، ص461.

اى ابوذر، هیچ مؤمنى به‌نماز بر نمى‌خیزد، مگر این‌که نیکى میان او و عرش، بر او مى‌بارد و فرشته‌اى بر او گمارده مى‌شود که بانگ مى‌زند: اى پسر آدم! اگر مى‌دانستى نماز، برایت چه اهمّیتى دارد و با چه کسى راز مى‌گویى، هرگز آن را رها نمى‌کردى.