یا أَبا ذَرٍّ، إنَّ جَبرَئیلَ علیه‌السلام أَتانی بِخَزائِنِ الدُّنیا عَلى بَغلَةٍ شَهباءَ، فَقالَ لی: یا مُحَمّدُ، هَذِهِ خَزائِنُ الدُّنیا ولا تَنقُصُکَ مِن حَظِّکَ عِندَ رَبِّکَ، فَقُلتُ: حَبیبی جَبرَئیلُ، لا حاجَةَ لی بِها، إِذا شَبِعتُ شَکَرتُ رَبِّی، وَإِذا جُعتُ سأَلتُهُ. همان، ص463.
اى ابوذر، جبرئیل علیه‌السلام، خزائن دنیا را با یک شتر خاکسترى برایم آورد و به‌من گفت: اى محمّد، این، خزائن دنیاست و از بهره‌ات در پیشگاه پروردگارت، چیزى کاسته نمى‌شود. به‌او گفتم: دوست من، جبرئیل، من نیازى به‌آن ندارم، هرگاه سیر شدم، پروردگارم را سپاس مى‌گویم و هر زمان گرسنه شدم، از او درخواست مى‌کنم.
- ۰۳/۰۶/۱۴