یَا أَبا ذَرٍّ، إِذا رَأَیْتَ أَخاکَ قَدْ زَهِدَ فی الدُّنیا فَاسْتَمِعْ مِنهُ فَإِنَّه یُلْقِى الْحِکْمَةَ، فَقُلْتُ: یا رَسوُلَ اللّهِ، مَنْ أَزْهَدُ النّاسِ؟ فَقَالَ: مَنْ لَمْ یَنْسَ الْمَقابِرَ وَالْبِلى، وَتَرَکَ فَضْلَ زینَةِ الدُّنیا، وَآثَرَ ما یَبْقَى عَلَى مَا یَفْنَى، وَلَمْ یَعُدَّ غَداً مِنْ أَیّامِهِ، وَعَدَّ نَفْسَهُ فِی الْمَوْتَى. همان، ص463.
اى ابوذر، هرگاه دیدى برادرت بهدنیا، بىرغبت شده، بهسخنان او گوش فرا ده که حکمت مىتراود. بهایشان گفتم: اى پیامبر خدا، بىرغبتترینِ مردمان بهدنیا کیست؟ فرمود: هرکس که گورها و پوسیدهشدن را فراموش نکرد، و زیادىِ زیورِ دنیا را رها نمود، و ماندنى را بر رفتنى ترجیح داد، و فردا را جزء روزگارش بهحساب نیاورد، و خود را از مُردگان بهشمار آورد.
- ۰۳/۰۶/۱۵