یا أَبا ذَرٍّ، إِنِّی أَلبَسُ الغَلیظَ، وأَجلِسُ عَلى الأَرضِ، وأَلعَقُ أَصابِعی، وَأَرکَبُ الحِمارَ بِغَیرِ سَرجٍ، وأَردَفُ خَلفی، فَمَن رَغِبَ عَن سُنَّتی فَلَیسَ مِنِّی. همان، ص463.
اى ابوذر، من، لباس خشن مى‌پوشم، و بر زمین مى‌نشینم، و انگشتانم را مى‌لیسم، و بر الاغِ بدونِ پالان، سوار مى‌شوم، و کسى را هم پشتِ سرم سوار مى‌کنم. هرکس از سنّت من سرْ باز زند، از من نیست.
- ۰۳/۰۶/۱۵