روایت228-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (58- ضررِ عظیمِ حبِّ دنیا به‌دینِ انسان)

یا أَبا ذَرٍّ، حُبُّ المالِ والشَّرَفِ أَذهَبُ لِدینِ الرَّجُلِ مِن ذِئبَینِ ضاریَینِ فی زِربِ الغَنَمِ فأَغارا فیها حَتّى أَصبَحا، فَماذا أَبقَیا مِنها؟ قالَ: قُلتُ: یا رَسولَ اللّه، الخائِفونَ الخاضِعونَ المُتَواضِعونَ الذَّاکِرونَ اللّه َ کَثیراً، أَهُم یَسبِقونَ النَّاسَ إِلى الجَنَّةِ؟ فَقالَ: لا، وَلَکِن فُقراءُ المُسلِمینَ، فَإِنَّهم یأتونَ یَتَخطَّونَ رِقابَ النَّاسِ، فَیَقولُ لَهُم خَزَنَةُ الجَنَّةِ: کَما أَنتُم حَتَّى تُحاسِبوا، فَیَقولونَ: بِمَ نُحاسَبُ؟ فَواللّه ما مَلِکنا فَنَجورَ وَنَعدِلَ، وَلا أُفیضَ عَلَینا فَنَقبِضَ وَنَبسُطَ، وَلَکِن عَبَدنا رَبَّنا حَتَّى دَعانا فأَجَبنا. همان، ص463.

اى ابوذر، دوست داشتن مال و بزرگی و سربلندی، براى دینِ مرد، نابود کننده‌تر است از افتادنِ دو گرگ به‌گلّة گوسفندان که آن‌ها را تا صبح، غارت کنند و چه چیزى از آن گوسفندان باقى می‌گذارند؟ به‌ایشان گفتم: اى پیامبر خدا، آیا خداترسانِ متواضعِ فروتن، که زیاد به‌یاد خدایند، زودتر از سایرِ مردم به‌بهشت مى‌روند؟ فرمود: نه؛ ولى فقراى مسلمان، مى‌آیند، در حالى که پایشان را بر گردنِ مردم مى‌گذارند. بهشت‌بانان به‌آن‌ها مى‌گویند: باشید تا حساب‌رسى شوید. مى‌گویند: به‌چه حساب‌رسى شویم؟ به‌خدا سوگند، ما مالک نبودیم تا ستم کنیم و از حدِّ خود بگذریم، و به‌ما چیزى هم داده نشده بود تا باز و بسته عمل نماییم؛ ولى پروردگارمان را پرستیدیم تا ما را فرا خواند و ما، اجابت کردیم.