یا أَبا ذَرٍّ، لَو أَنَّ امرأَةً مِن نِساءِ أَهلِ الجَنَّةِ اطَّلَعَت مِن سَماءِ الدُّنیا فی لَیلَةِ ظَلماءَ لأَضاءَت الأَرضَ أَفضَلَ مِمَّا یُضیئُها القَمَرُ لَیلَةَ البَدرِ، وَلَوَجَدَ ریحَ نَشرِها جَمیعُ أَهلِ الأَرضِ، وَلَو أَنَّ ثَوباً مِن ثیابِ أَهلِ الجَنَّةِ نُشِرَ الیَومَ فی الدُّنیا لَصَعِقَ مَن یَنظُرُ إِلَیهِ، وَما حَمَلَتهُ أَبصارُهُم. همان، ص464.
اى ابوذر! اگر یکی از بانوانِ بهشتی، در آسمان دنیا در شبى تاریک آشکار شود، تمامِ زمین را درخشان تر از پرتوافکنى ماه در وقت کمال خود مى کند، و تمام زمینیان، بوى خوش را از او استشمام مى کنند، و اگر لباسى از اهل بهشت، امروز در دنیا توزیع شود، هرکس به آن نگاه کند، بى هوش مى شود و چشمانِ مردم، توان دیدن آن را ندارد.
- ۰۳/۰۶/۱۷