یا أَباذَرٍّ، اعلَم أَنَّ کُلَ شَیءٍ إِذا فَسَدَ فالمِلحُ دَواؤُهُ، فَإِذا فَسَدَ المِلحُ فَلَیسَ لَهُ دَواءٌ. واعلَم أَنَّ فیکُم خُلْقینِ: الضَّحِکَ مِن غَیرِ عَجَبٍ، والکَسَلَ مِن غَیرِ سَهوٍ. همان، ص465.
اى ابوذر، دواى هر فاسد شدنى اى، نمک است؛ امّا اگر نمک فاسد شود، درمانى ندارد. (هرچه بگندد نمکش می زنند، وای به روزی که بگندد نمک!) بدان که شما دو خصلت (بد) دارید: خندة بى تعجّب، و تنبلى بدون فراموشى (عمدی).
- ۰۳/۰۶/۱۷