روایت250-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (80-آرزوی بهشت و ولایت خدا)

یا أَبا ذَرٍّ، أَتُحِبُّ أَن تَدخُلَ الجَنَّةَ؟ قُلتُ: نَعَم، فِداکَ أَبی. قالَ صلّى الله علیه و آله: فاقصِر مِنَ الأَمَلِ، واجَعَلِ المَوتَ نُصبَ عَینَیکَ، واستَحِ مِنَ اللهِ حَقَّ الحَیاءِ. قالَ: قُلتُ: یا رَسولَ اللّهِ، کُلُّنا نَستَحی مِنَ اللّهِ؟ قالَ: لَیسَ ذَلِکَ الحَیاءَ، وَلَکِنَّ الحَیاءَ مِنَ اللّه أَن لا تَنسى المَقابِرَ وَالبِلَى، والجَوفَ وَما وَعى، والرّأسَ وَما حَوى، وَمَن أَرادَ کَرامَةَ الآخِرَةِ فَلیَدَع زینَةَ الدُّنیا، فَإِذا کُنتَ کَذَلِکَ أصَبتَ وَلایَةَ اللّهِ. همان، ص465.

اى ابوذر، آیا دوست دارى وارد بهشت شوى؟ گفتم: آرى، پدرم فدایت باد! فرمود: «آرزویت را کوتاه کن و مرگ را در برابر دیدگانت قرار ده و از خدا، کاملاً حیا کن». گفتم: اى پیامبر خدا، ما همگى از خدا حیا مى کنیم. فرمود: «این، حیا نیست. حیا از خدا، آن است که گورها را و پوسیده شدن را و درون را و آنچه را در خود دارد و سر، و آنچه در خود مى پرورد، فراموش نکنى. هرکه طالب کرامت آخرت است، باید زیور دنیا را رها کند. هرگاه چنین شدى، به ولایت خدا دست یافته اى.