یا أبا ذَرٍّ، إِذا کانَ العَبْدُ فی أَرْضٍ قَفْرٍ فَتَوَضّأَ أَو تَیَمَّمَ ثُمّ أَذَّنَ وأَقامَ وَصَلَّى، أَمَرَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ الْمَلائِکَةَ فَصَفُّوا خَلْفَهُ صَفّا لا یُرىَ طَرَفاهُ؛ یَرْکَعونَ بِرُکوعِهِ، وَیَسْجُدُونَ بِسُجودِهِ، وَیُؤَمِّنونَ عَلى دُعائِهِ. همان، ص466.
اى ابوذر، هرگاه بنده‌اى در سرزمینى خشک، وضو بگیرد و یا تیمّم کند، سپس اذان و اقامه بگوید و نماز بخواند، خداوندِ عز و جل به‌فرشتگان دستور مى‌دهد که پشت سرش صف ببندند، که سرِ صف‌ها مشخص نیست، با رکوع او به‌رکوع مى‌روند و با سجدة او سجده مى‌کنند و با دعاى او، آمین مى‌گویند.
- ۰۳/۰۶/۱۹