یا أَبا ذَرٍّ، یَقولُ اللّهُ جَلَّ ثَناؤُهُ: «وَعِزَّتی وَجَلالی، لا یُؤثِرُ عَبدی هَوای عَلى هَواهُ إِلَا جَعَلتُ غِناهُ فی نَفسِهِ، وَهُمومَهُ فی آخِرَتِهِ، وَضَمَّنتُ السَّماواتِ وَالأَرضِ رِزقَهُ، وَکَفَفتُ عَلَیهِ ضیقَهُ، وَکُنتُ لَهُ مِن وَراءِ تِجارَةِ کُلِّ تاجِرٍ». همان، ص469.
اى ابوذر، خداوند عز و جل مى‌فرماید: به‌عزّت و جلالم سوگند، بندة من، خواستة مرا بر خواستة خود ترجیح نمی‌دهد، مگر این‌که جان او را بى نیاز کردم، و همّتش را آخرت قرار دادم، و آسمان‌ها و زمین را ضامن روزى‌رسانى به‌او کردم، و در برابر تنگ‌دستى، خود، او را کفایت کردم، و در پسِ هر داد و ستد و بازرگانى‌اى، خودم برایش هستم.
- ۰۳/۰۶/۲۳