یا أَبا ذَرٍّ، إِنَّ اللّهَ عز و جل یَقولُ: «إِنِّی لَستُ کَلامَ الحَکیمِ أَتَقَبَّلُ، وَلَکِن هَمُّهُ وَهَواهُ، فَإِن کانَ هَمُّه وَهَواهُ فیما أُحِبُّ وأَرضى جَعَلتُ صَمتَهُ حَمداً لی وَذِکراً وَوَقاراً وَإِن لَم یَتَکَلَّم». همان، ص469.
اى ابوذر، خداوندِ عز و جل مى‌فرماید: چنین نیست که من، تنها سخن حکیم را بپذیرم؛ بلکه به‌توجّه و خواستِ او نگاه مى‌کنم؛ اگر توجّه و خواستش در چیزى بود که من دوست دارم و به‌آن راضى‌ام، سکوت او را ستایشم، ذکر و متانت قرار مى‌دهم، هرچند سخنى نگوید.
- ۰۳/۰۶/۲۳