یا أَبا ذَرٍّ، سَیَکونُ ناسٌ مِن أُمَّتی یُولَدونَ فی النَّعیمِ وَیُغَذَّونَ بِهِ، هِمَّتُهُم أَلوانُ الطَّعامِ وَالشَّرابِ، وَیُمدَحونَ بِالقَولِ، أُولَئِکَ شِرارُ أُمَّتی. همان، ص471.
اى ابوذر، مردمى از امّت من، در ناز و نعمت، متولّد خواهند شد و با آن، تغذیه مى‌شوند، همّتشان غذاها و نوشیدنى‌هاى رنگارنگ است و با حرف، ستوده می‌شوند. اینان، بَدان امّت من‌اند.
- ۰۳/۰۶/۲۶