روایت328-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (158-خوباُنِ امتّ)

یا أَبا ذَرٍّ، مَن تَرَکَ لُبسَ الجَمالِ وَ هُوَ یَقدِرُ عَلَیهِ تَواضِعاً للّهِ عَزَّوَجَلَّ فی غَیرِ مَنقَصَةٍ، وَأَذَلَّ نَفسَهُ فی غَیرِ مَسکَنَةٍ، وأَنفَقَ ما جَمَعَهُ فی غَیرِ مَعصیَةٍ، وَرَحِمَ أَهلَ الذُّلِّ والمَسکَنَةِ، وَخالَطَ أَهلَ الفِقهِ وَالحِکمَةِ، طوبَى لِمَن صَلَحَت سَریرَتُهُ، وَحَسُنَت عَلانیَتُهُ، وَعَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ، طوبى لِمَن عَمِلَ بِعِلمِهِ، وأَنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ، وأَمسَکَ الفَضلَ مِن قَولِهِ. همان، ص471.

اى ابوذر، هرکس لباس زیبا را براى فروتنى در برابر خداى عز و جل و بدون کمبود، رها، و خودش را بدون بینوایى کوچک کند، و آنچه گِرد آورده، در غیر نافرمانى خدا انفاق نماید، و به‌زمینگیران و بینوایان، ترحّم کند و با اهل دانش و حکمت، حشر و نشر داشته باشد (از خوبان امّت است). خوشا به‌حال کسى که درونش درست است، و بیرونش خوب، و بدى‌اش به‌مردم نمى‌رسد! خوشا به‌حال کسى که به‌دانسته‌اش عمل کند، و زیادى دارایى‌اش را انفاق نماید، و از حرفِ زیادى، خوددارى ورزد!