عَنْ أَبِی سَعِیدٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ، یَوْمَ خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ، مِائَةَ رَحْمَةٍ، فَجَعَلَ فِی الْأَرْضِ مِنْهَا رَحْمَةً، فَبِهَا تَعْطِفُ الْوَالِدَةُ عَلَى وَلَدِهَا، وَالْبَهَائِمُ بَعْضُهَا عَلَى بَعْضٍ، وَالطَّیْرُ، وَأَخَّرَ تِسْعَةً وَتِسْعِینَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ، فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ، أَکْمَلَهَا اللَّهُ بِهَذِهِ الرَّحْمَةِ. سنن ابن ماجه، ابن ماجه، ج2، ص1435، ح4294. کتابخانة مدرسة فقاهت
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمود: خداوندِ عزّوجلّ، روزی که آسمان‌ها و زمین را خلق کرد، صد رحمت آفرید، و در روی زمین از آن‌ها یک رحمت را قرار داد، که با همین یک رحمت، مادر بر فرزندش مِهر و عاطفه می‌ورزد، و درندگان و پرندگان به‌هم محبّت می‌کنند، و نود و نُه قسمتِ دیگرِ آن رحمت را برای روزِ قیامت نگه داشت، و در آن روز، رحمتِ خود را با این نود و نُه رحمت، کامل می‌کند.
- ۰۳/۰۶/۳۰