حکایت220-دانش بی‌انتهای چهارده معصوم

مَرَّتْ بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِمَاالسَّلَامُ بَقَرَةٌ، فَقَالَ: هَذِهِ حُبْلَى بِعِجْلَةٍ أُنْثَى، لَهَا غُرَّةٌ فِی جَبْهَتِهَا، وَ رَأْسُ ذَنَبِهَا أَبْیَضُ. فَانْطَلَقْنَا مَعَ الْقَصَّابِ حَتَّى ذَبَحَهَا فَوَجَدْنَا الْعِجْلَةَ کَمَا وَصَفَ عَلَى صُورَتِهَا، فَقُلْنَا لَهُ: أَ وَ لَیْسَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ: وَ یَعْلَمُ ما فِی الْأَرْحامِ‌، فَکَیْفَ عَلِمْتَ هَذَا؟ فَقَالَ عَلَیْهِ‌السَّلَامُ: إِنَّا نَعْلَمُ الْمَکْنُونَ الْمَخْزُونَ الْمَکْتُومَ، الَّذِی لَمْ یَطَّلِعْ عَلَیْهِ مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ غَیْرُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ عَلَیْهِمُ‌السَّلَامُ. دلائل الإمامة، ط مؤسسة البعثة، الطبری‌ الصغیر، محمد بن جریر، ج1، ص171. کتابخانة مدرسة فقاهت.

ابن‌عبّاس رحمة الله علیه گفت: مادّه گاوی به‌حسن‌بن‌علی علیه‌السلام گذر کرد، فرمود: گوسالة مادّه‌ای در شکم دارد که پیشانی و سر دمش سفید است. ما همراه قصّاب رفتیم تا سرش را برید، و گوساله‌اش چنان بود که حضرت فرمود، به‌‌امام حسن مجتبی علیه‌السلام گفتیم: مگر خدا نفرموده است: و او می‌داند و بس که در رحم‌ها چیست؟ شما از کجا دانستید؟ فرمود: ما از آنچه پوشیده، در خزانه و پنهان است، آگاه و باخبریم، همان علومی که هیچ فرشتة مقرّب و پیامبر فرستاده شده‌ای جز محمّد صلّی الله علیه و آله و اولادش علیهم‌السلام از آن‌ها خبر ندارند.