آیت‌الله [سیّد احمد] خوانسارى از بدو ورود به‌تهران و امامتِ جماعت در مسجد سیّد عزیزاللهِ بازارِ طهران، از شهرتِ به‌سزایى برخوردار بودند و مراجعة مردم و علما به‌ایشان خیلى زیاد بود و وجوهات فراوانى هم خدمت ایشان مى‌آوردند. آیت‌الله حاج سیدابوالحسن قزوینى رفیعى هم در سال‌هاى اخیرِ عمرشان از قزوین به‌تهران هجرت و در مسجدِ جامعِ بازارِ طهران امام جماعت بودند و در همان‌جا درسِ عمومىِ فقه داشتند، امّا در میان مردم، آن قدرها شناخته شده نبودند و وجوهات هم براى ایشان کم مى‌رسید. امّا در عین حال ایشان براى شاگردان درسش شهریه‌اى قرار داد و یکى دو ماه پرداخت شد. از متصدّىِ پرداخت شهریة ایشان که یکى از علماى تهران است نقل شده که آیت‌الله [سیّد احمد] خوانسارى، با اطلاع قبلى به‌منزلِ ایشان مى‌آیند و مى‌فرمایند: یک مطلبى مى‌خواهم به‌شما بگویم و باید بین من و شما مکتوم بماند، و آن این است که از این ماه، براى پرداخت شهریة آقاى رفیعى هر مقدار لازم داشتید حواله مى‌دهم از فلان شخص بگیرید و نگران شهریه نباشید. و هر ماه، پول از طرف آقاى خوانسارى، امّا به‌نام آقاى رفیعى داده مى‌شد وآقاى رفیعى تا آخر عمر هم از این قضیّه اطّلاع نداشتند. این است معنى اخلاص در عمل، و براى خدا، نه براى هواى نفس قدم برداشتن. یادنامة آیت‌الله اراکی، حجت‌الاسلام والمسلمین رضا استادی.