دربارة مقام علمی شیخ انصاری گفته‌اند: سیدحسین کوه‌کمره‌ای که از عالمانِ روزگارِ شیخ بوده و مجلسِ درس نیز داشته است، روزی پیش از آمدنِ شاگردانش در محلّ درس حاضر شد و در گوشة مسجد، شیخ ژولیده‌ای را با چند نفر شاگرد در حال تدریس دید. سیدحسین، به‌درسِ او گوش داد و احساس کرد که وی بسیار محقّقانه بحث می‌کند. روز دیگر زودتر آمد و به‌درسِ شیخ گوش داد. وقتی تدریس او را دید، اعتقادش بیشتر شد و احساس کرد که از خودش فاضل‌تر است و اگر شاگردانش به‌جای درس او، در درسِ این شیخ حاضر شوند، بهرة بیشتری خواهند برد. از این‌رو، روزِ دیگر به‌شاگردانش گفت: این شیخ که در آن گوشه با چند نفر شاگرد نشسته است، برای تدریس از من شایسته‌تر است و خود من نیز از او بهره می‌برم؛ همه با هم به‌درس او می‌رویم! از آن روز، سیّدحسین و شاگردانش در مجلسِ درسِ شیخ حاضر می‌شدند. دریای فقاهت، سیدعبدالرضا موسوی، به‌نقل از گلشنِ ابرار، ص 339، برگرفته از عدل الهی، آیت‌الله شهید مرتضی مطهری.
- ۰۳/۰۷/۰۴