بازرگانانِ بغداد، مبلغِ قابل توجّهی از حلال‌ترین سرمایة خود را برای شیخ انصاری فرستاده و پیغام دادند که این مبلغ از وجوهِ شرعی نیست تا شما اشکال کرده و آن را مصرف نکنید، بلکه از سرمایة خود ما است که می‌خواهیم به‌شما ببخشیم تا در کهولتِ سنّی که دارید، در رفاه باشید. شیخ آن وجه را نپذیرفت و فرمود: حیف نیست حال که عمری را به‌فقر گذرانده‌ام، در این آخرِ عمر خود را غنی کنم و نامم از فهرستِ فقیران محو شود و در آخرت، از مقام آن‌ها بازمانم؟! دریای فقاهت، سیدعبدالرّضا موسوی، ص38، به‌نقل از زندگانی و شخصیّت شیخ انصاری، ص 111؛ سیمای فرزانگان، ص 398.