و قال النَّبیُّ صلّی اللّهُ علیه و آله و سلّم: اَلْقَبْرُ یُنَادِی بِخَمْسِ کَلِمَاتٍ، اَنَا بَیْتُ الْوَحْدَةِ فَاحْمِلُوا إلَیَّ اَنِیساً، وَ اَنَا بَیْتُ الْحَیَّاتِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ تَرْیَاقاً، وَ أَنَا بَیْتُ الظُّلَمِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ سِرَاجاً، وَ اَنَا بَیْتُ التُّرَابِ فَاحْمِلُوا إلَیَّ فِرَاشاً، وَ اَنَا بَیْتَ الْفَقْرِ فَاحْمِلُوا إلَیَّ کَنْزاً. المواعظ العددیة، للمشکینی، ص260.
پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: قبر، پنج کلمه را فریاد می‌زند: من خانة تنهایی هستم، پس برای آمدن به‌این‌جا با خود انیسی بیاورید، و من خانة مارها هستم، پس برای آمدن به‌این‌جا با خود پادزهر (و دوا و دارو) بیاورید، و من خانة تاریکی‌ها هستم، پس برای آمدن به‌این‌جا با خود چراغی بیاورید، و من خانة خاک هستم، پس برای آمدن به‌این‌جا با خود بستر بیاورید، و من خانة فقر هستم، پس برای آمدن به‌این‌جا با خود گنجی بیاورید.
- ۰۳/۰۷/۱۶