روایت351-کسی که قرآن دارد تنها نیست

عَنِ الزُّهْرِیِّ قَالَ: قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیهما‌السلام:‌ لَوْ مَاتَ مَنْ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ یَکُونَ الْقُرْآنُ مَعِی، وَ کَانَ علیه‌السلام إِذَا قَرَأَ «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِِ» یُکَرِّرُهَا حَتَّى کَادَ أَنْ یَمُوتَ. اصول کافی، ج4، ترجمه سید هاشم رسولی، کِتَابُ فَضْلِ الْقُرْآنِ، ص403، ح13.

از زُهری نقل شده است که گفت: امام سجاد علیه‌السلام فرمود: اگر آنان که میانِ مشرق و مغرب هستند، بمیرند، مَن، بعد از آن‌که قرآن با من است، هرگز احساس وحشت و تنهایی نمی‌کنم. و عادت آن امام بزرگوار این بود که هرگاه «مالک یوم الدین» را تلاوت می‌فرمود، آن‌قدر آن را تکرار می‌کرد که نزدیک بود بمیرد.