أَبُوالْقَاسِمِ الْقُشَیْرِیُّ فِی کِتَابِهِ قَالَ: بَعْضُهُمْ: انْقَطَعْتُ فِی الْبَادِیَةِ عَنِ الْقَافِلَةِ، فَوَجَدْتُ امْرَأَةً، فَقُلْتُ لَهَا: مَنْ أَنْتِ؟ فَقَالَتْ: «وَ قُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ» سورة الزخرف (43) الأیة 89. فَسَلَّمْتُ عَلَیْهَا، فَقُلْتُ: مَا تَصْنَعِینَ هَاهُنَا؟ قَالَتْ: «مَنْ یَهْدِی اللَّهُ فَلَا مُضِلَّ لَهُ» [و مَن یَهدِ اللهُ فما له مِن مضلٍّ: سورة الزمر (39) الآیة 37.] فَقُلْتُ: أَ مِنَ الْجِنِّ أَنْتِ أَمْ مِنَ الْإِنْسِ؟ قَالَتْ: «یا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ» سورة الأعراف (7) الآیة 31. فَقُلْتُ: مِنْ أَیْنَ أَقْبَلْتِ؟ قَالَتْ: «یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ» سورة فصلت (41) الآیة 44. فَقُلْتُ: أَیْنَ تَقْصِدِینَ؟ قَالَتْ: «وَ لِلَّهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ» سورة آل عمران (3) الآیة 97. فَقُلْتُ: مَتَی انْقَطَعْتِ؟ قَالَتْ: «وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ (وما بینَهما) فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ» سورة ق (50) الآیة 38. فَقُلْتُ: أَ تَشْتَهِینَ طَعَاماً؟ فَقَالَتْ: «وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا یَأْکُلُونَ الطَّعامَ» سورة الأنبیاء (21) الآیة 8. فَأَطَعَمْتُهَا، ثُمَّ قُلْتُ: هَرْوِلِی وَ لَا تَعَجَّلِی، قَالَتْ: «لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها» سورة البقرة (2) الآیة 286. فَقُلْتُ: أُرْدِفُکِ؟ فَقَالَتْ: «لَوْ کانَ فِیهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا» سورة الأنبیاء (21) الآیة 22. فَنَزَلْتُ، فَأَرْکَبْتُهَا، فَقَالَتْ: «سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا» سورة الزخرف (43) الآیة 13. فَلَمَّا أَدْرَکْنَا الْقَافِلَةَ، قُلْتُ: أَ لَکِ أَحَدٌ فِیهَا؟ قَالَتْ: «یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلِیفَةً فِی الْأَرْضِ» سورة ص (38) الآیة 26. «وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ» سورة آل عمران (3) الآیة 144. «یا یَحْیی خُذِ الْکِتابَ» سورة مریم (19) الآیة 12. «یا مُوسی إِنِّنی أَنَا اللَّهُ» سورة طه (20) الآیات 11 و 14. فَصِحْتُ بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ، فَإِذَا أَنَا بِأَرْبَعَةِ شَبَابٍ مُتَوَجِّهَیْنِ نَحْوَهَا، فَقُلْتُ: مَنْ هَؤُلَاءِ مِنْکِ؟ قَالَتْ: «الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا» سورة الکهف (18) الآیة 46. فَلَمَّا أَتَوْهَا، قَالَتْ «یا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِیُّ الْأَمِینُ» سورة القصص (29) الآیة 26. فَکَافُونِی بِأَشْیَاءَ، فَقَالَتْ: «وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ» سورة البقرة (2) الآیة 261. فَزَادُوا عَلَیَّ، فَسَأَلْتُهُمْ عَنْهَا، فَقَالُوا: هَذِهِ أُمُّنَا فِضَّةُ، جَارِیَةُ الزَّهْرَاءِ سلام‌الله‌علیها، مَا تَکَلَّمَتْ مُنْذُ عِشْرِینَ سَنَةً إِلَّا بِالْقُرْآنِ. بحارالأنوار، ج43، ص86.
ابوالقاسم قشیری در کتب خود نوشته است: که شخصی گفت: در بیابان از کاروان جدا ماندم، پس زنی را دیدم، و به‌او گفتم: تو کیستی؟ گفت: «و بگو سلام بر شما، و به‌زودی خواهند دانست»، پس بر او سلام کردم، و گفتم: این‌جا چه می‌کنی؟ گفت: «و هر کس را خدا هدایت کند هیچ گمراه کنندهای نخواهد داشت»، گفتم: آیا تو از جنّی‌ها هستی یا از انسان‌ها؟ گفت: «ای فرزندان آدم! زینت خود را با خود بردارید»، گفتم: از کجا میآیی؟ گفت: «از راه دور صدا زده میشوند». گفتم: به‌کجا می‌روی؟ گفت: «و برای خدا بر مردم است که آهنگ خانه (او) کنند»، گفتم: چه زمان از کاروان جدا ماندی؟ گفت: «ما آسمان‌ها و زمین (و آنچه را در میان آن‌ها است) در شش روز (شش دوران) آفریدیم»، گفتم: آیا غذا میل داری؟ گفت: «ما آن‌ها را پیکرهایی که غذا نمی‌خورند، قرار ندادیم»، پس به‌او غذا دادم، بعد به‌او گفتم: قدری تندتر بیا، ولی عجله نکن، گفت: «خداوند هیچ‌کس را، جز به‌مقدارِ توانایی‌اش، تکلیف نمیکند»، گفتم: آیا تو را پشتِ سرِ خود، سوار کنم؟ گفت: «اگر در آسمان و زمین، خدایانی جز الله بود، فاسد میشدند (و نظامِ جهان برهم میخورد)»، پس از مرکب پیاده شدم و او را بر آن سوار کردم، همین‌که سوار شد گفت: «پاک و منزّه است کسی که این را مسخّرِ ما ساخت»، وقتی به‌کاروان رسیدیم، گفتم: آیا تو در این قافله کسی را داری؟ گفت: «ای داود، ما تو را خلیفه (و نمایندة خود) در زمین قرار دادیم»، «و محمّد صلّی اللّه علیه و آله فقط فرستادة خدا بود»، «ای یحیی! کتاب (خدا) را بگیر»، «ای موسی! من الله هستم»، پس این چهار اسم را صدا زدم، ناگهان چهار مردِ جوان، را دیدم که داشتند به‌طرفِ او می‌آمدند، پرسیدم: این‌ها چه نسبتی با تو دارند؟ گفت: «مال و فرزندان، زینتِ زندگیِ دنیا هستند»، وقتی آن چهار جوان نزدِ مادرشان آمدند، گفت: «پدرم! او را استخدام کن، چرا که بهترین کسی را که استخدام میتوانی کنی، آن کسی است که قوی و امین باشد»، پس چیزهایی را به‌من پاداش دادند، پس گفت: «و خداوند آن را برای هرکس که بخواهد (و شایستگی داشته باشد)، دو یا چند برابر می‌کند»، پس چیزهای دیگری به‌من دادند، از آنان پرسیدم: این خانم کیست؟ گفتند: مادرمان، فضّه، خدمت‌کارِ حضرتِ زهرا سلام الله علیها است، بیست‌سال است که مقصودِ خود را تنها با قرآن بیان می‌کند.
- ۰۳/۰۷/۱۸