رُوِیَ أنَّ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ علیه‌السلام جاءَهُ رَجُلٌ وقالَ: أنَا رَجُلٌ عاصٍ ولا أصبِرُ عَنِ المَعصِیَةِ، فَعِظنی بِمَوعِظَةٍ. فَقالَ علیه‌السلام: اِفعَل خَمسَةَ أشیاءَ وأذنِب ما شِئتَ، فَأَوَّلُ ذلِکَ: لا تَأکُل رِزقَ اللّهِ وأذنِب ما شِئتَ، وَالثّانی: اُخرُج مِن وِلایَةِ اللّهِ وأذنِب ما شِئتَ، وَالثّالِثُ: اُطلُب مَوضِعاً لا یَراکَ اللّهُ وأذنِب ما شِئتَ، وَالرّابِعُ: إذا جاءَ مَلَکُ المَوتِ لِیَقبِضَ روحَکَ فَادفَعهُ عَن نَفسِکَ وَأذنِب ما شِئتَ، وَالخامِسُ: إذا أدخَلَکَ مالِکٌ فِی النّارِ فَلا تَدخُل فِی النّارِ وأذنِب ما شِئتَ. بحارالأنوار، ج75، ص126، ح7، به‌نقل از جامع الأخبار، الفصل التاسع والثمانون فی الموعظة، و فیه «علی بن الحسین بن علی علیهم‌السلام». ر.ک: دانش نامة امام حسین علیه‌السلام بر پایة قرآن، حدیث و تاریخ، محمّدی ری شهری، ج14، ص320. روایت شده است که مردى نزد امام حسین علیه‌السلام آمد و گفت: من، مردى گُنهکارم و در برابر گناه، شکیبایى ندارم، مرا اندرزى ده. امام علیه‌السلام فرمود: پنج‌کار را انجام بده و سپس، هر گناهى که خواستى، بکن. نخست، آن‌که روزىِ خدا را نخور و هر گناهى خواستى، بکن. دوّم، از ولایتِ خدا بیرون برو و هر گناهى خواستى، بکن. سوّم، جایى که خدا تو را نبیند، پیدا کن و هر گناهى خواستى، بکن. چهارم، چون فرشتة مرگ آمد تا قبضِ روحت کند، او را از خود بران و هر گناهى خواستى، بکن. پنجم، چون مالک (فرشتة جهنّمْ) تو را به‌دوزخْ وارد کرد، به‌آن، وارد مشو و هرگناهى خواستى، انجام بده.