دوّمین شهید محراب، که بهدستِ منافقینِ کوردل بهشهادت رسید، حضرت آیتاللّه سیّد اسداللّه مدنی، امام جمعة تبریز بود و سند شهادت و سیادتش بهامضای حضرت اباعبداللّه الحسین علیهالسلام رسید، در همه حال چشم بهدرگاهِ فیضِ الهی داشت و همواره در قنوتِ نمازهایش با سوز و گداز با خدا بهنجوا میایستاد و از او شهادت در راه اسلام و انقلاب را طلب میکرد. چون در عالم رؤیا جام شهادت را از مولایش امام حسین علیهالسلام گرفته بود، بیصبرانه در انتظارِ آن روز بود. خود میگفت: من در دو موضوع نسبت بهخود شک کردم؛ یکی اینکه بهمن میگویند: «سید اسدالله»، آیا واقعاً من از اولاد پیامبر هستم؟ دیگر اینکه من لیاقت آن را دارم که در راه خدا شهید شوم یا نه؟ در جایی نقل کرد که روزی بهحرم امام حسین علیهالسلام رفتم و در آنجا با ناله و زاری از امام خواستم که جوابم را بدهد. پس از مدّتی یک شب امام حسین علیهالسلام را در خواب دیدم که بالای سر من آمد و دستی بهسر من کشید و این جمله را فرمود: «یا بُنَیَّ أنتَ مقتولٌ»، یعنی پسرم! تو شهید میشوی! که جواب دو سؤال من در آن بود. پرتال امام خمینی، بهنقل از روزنامة کیهان، 20 / 6 / 1368، مجلة عروه الوثقی، ش82.