امام جواد علیه‌السلام فرمود: با سه خصلت دوستی‌ها به‌سوی انسان کشیده می‌شود، داشتن انصاف در معاشرت، همدردی کردن در سختی‌ها، و بازگشت داوطلبانه به‌قلب سلیم (دلی که جز خدا در آن نباشد).
امام رضا علیه‌السلام فرمود: کسی که نمی‌تواند کاری کند تا با آن کار گناهانش پاک شود، پس زیاد بر محمد و آلش صلوات بفرستد که آن، گناهان را کاملاً از بین می‌بَرَد.
علی علیه‌السلام فرمود: هرکس به‌دنبالِ عیب‌هاى پوشیدة مردم باشد، خداوند متعال، او را از دوستىِ دل‌های آنان محروم مى‌کند.
امام سجاد علیه‌السلام فرمود: گفتار نیک ثروت را زیاد می‌کند و روزی را افزون می‌گرداند و مرگ را به‌تأخیر می‌اندازد و صاحبش را نزد خانواده محبوب و او را داخل بهشت می‌کند.
از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر شخصی از امت من از این چهار صفت در امان باشد، بهشت از آن او است؛ 1-کسی که اسیر و ذلیل دنیا و دنیا زده نشود، 2-فردی که از هوای نفسش تبعیت نکند، 3-شخصی که از شکم‌چرانی در امان باشد، 4-انسانی که از شرِّ غرائز جنسی در امان باشد.
امام صادق علیه‌السلام فرمود: عباس بن علی، عمویمان، دور اندیش و تیز هوش، استوار در ایمان، بود، همراه امام حسین جهاد کرد و در جنگ سختی‌های زیادی را به‌جان خرید، و به‌درجة شهادت نائل گردید.
از امام صادق و ایشان از پدرشان نقل کرده‌اند که ایشان فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هرکس این چهار صفت در او باشد، خداوند او را در پناه و لطف خودش قرار می‌دهد و او را در حمت خود، وارد بهشت می‌کند: 1- خُلقِ خوشی که با آن در میان مردم زندگی کند، و آن را در جامعه پخش کند و مردم را به‌دین اسلام و مکتب اهل بیت علیهم‌السلام دعوت کند، 2- مدارا در برابر ناگواری‌ها و هرچه که انسان را ناراحت می‌کند، 3- دلسوزی نسبت به‌پدر و مادر، که این دلسوزی بالاتر از نیکی به‌آنها است 4- نیکی نسبت به‌زیر دست، نوکر، اجیر و کارگر.