اى ابوذر، پرهیزکاران، کسانى‌اند که براى ترسِ از افتادن در شبهه، در آن چیزى از خداوند پروا مى‌کنند که از آن، پروا نمى‌شود.
اى ابوذر، دوست‌داشتنى‌ترینِ شما در نزد خداوند عز و جل آن کسی است که ذکرش بیشتر باشد و گرامى‌ترینِ شما در نزد خداى عز و جل، پروا کننده‌ترینِ شما از خداست، و نجات‌یابنده‌ترینِ شما از عذابِ خدا، پُر هراس‌ترینِ شما از خداست.
اى ابوذر، هر که دوست دارد گرامى‌ترین مردم باشد، از خداوند عز و جل پروا کند.
اى ابوذر، هرکس باکش نباشد که درآمدش از کجا است، خداوندِ عز و جل هم اهمیّت نخواهد داد که او را از چه سویى وارد آتش [دوزخ] کند.
اى ابوذر، انسان از پرهیزکاران به‌شمار نمى‌آید، مگر اینکه خود را بیش از حسابرسىِ شریکش، موردِ محاسبه قرار دهد، تا بداند غذایش، نوشیدنى‌اش و پوشاکش از کجاست: از حلال است یا از حرام؟
اى ابوذر، در عمل کردن به‌پرهیزکارى، بیشتر از عمل تنها، همّت کن؛ زیرا عمل به‌سبب پرهیزکارى، اندک نیست، و چگونه عملى که مورد قبول حقْ واقع شده است، اندک به‌حساب آید؟ خداوند مى‌فرماید: «تنها خداوند، از پرهیزکاران، مى‌پذیرد».
ى ابوذر، همة مسجدنشینى‌ها بیهوده است، جز سه‌تاى آن‌ها: نماز خواندن، یادِ خدا کردن، و در پىِ دانش بودن.
اى ابوذر، خداوندِ تبارک و تعالى مى‌فرماید: دوست‌داشتنى‌ترین بندگان من، کسانى هستند که به‌خاطر من، همدیگر را دوست دارند و دل‌هایشان در گروِ مسجدها است، و سحرگاهان، در حال آمرزش‌طلبى‌اند. آن‌ها همانان‌اند که هرگاه من بخواهم اهلِ زمین را کیفر دهم، به‌یاد آن‌ها، از کیفر آنان، چشم مى‌پوشم.
اى ابوذر، کامل [و بانشاط] وضو گرفتن در شرایطِ سخت، از کفّاره‌هاست و زیاد رفت و آمد کردن به مساجد، پیوندِ محکمِ شما (با خدا) است.
اى ابوذر، آیا مى‌دانى که این آیه دربارة چه چیزى نازل شده است: «شکیبایى کنید، و ایستادگى ورزید، و مرزها را نگهبانى، و از خدا، پروا کنید، امید است که رستگار شوید»؟ گفتم: نه، پدر و مادرم فدایت باد، فرمود: دربارة به‌انتظار نماز بودن پس از نماز، نازل شده است.