اى ابوذر، خداى متعال، تا زمانى که در مسجد نشسته‌اى، به‌هر نَفَسى که در آن مى‌کشى، یک درجة تو را بالا مى‌برد، و فرشتگان در آن، به‌تو درود مى‌فرستند و براى هر نَفَسَت، ده حَسَنه نوشته مى‌شود و ده گناه از تو پاک مى‌گردد.
اى ابوذر، هرکس دعوتِ خدا را اجابت کند، و در آبادانى مسجدها بهتر بکوشد، پاداش خدایى او، بهشت است. گفتم: پدر و مادرم فداى تو باد، اى پیامبر خدا، مسجدهاى خدا را چگونه مى‌توان آباد کرد؟ فرمود: در آن‌ها صدا بلند نشود، به‌باطل پرداخته نشود، در آن‌ها خرید و فروش صورت نگیرد، و تا زمانى که در آن‌جا هستى، بیهوده گویى را رها کن، و اگر رها نکردى، تنها خود را در روز رستاخیز، نکوهش کن.
اى ابوذر، سخنِ پاک، صدقه است و هر گامى که به‌سوى نماز برمى‌دارى، صدقه است.
اى ابوذر، همواره بنده، با اخلاق بد، از خداوند دور مى‌شود.
اى ابوذر، عیبجو، ستایشگر، طعنه‌زن و اهل جدل نباش.
اى ابوذر، کسى که زبانش را نگه‌ندارد، در حقیقت، عملى انجام نداده است.
اى ابوذر! از بزرگ شمردنِ خداوند، احترام به‌بزرگ‌سالِ مسلمان، و احترام به‌حاملانِ عمل کنندة به‌قرآن، و پادشاه دادگر است.
اى ابوذر، هیچ چیزى براى زندانى‌شدنِ طولانى، سزاوارتر از زبان نیست.
اى ابوذر، براى انسان، همین دروغ بس که هر چه مى‌شنود، بگوید.
اى ابوذر، زیادى سخن را رها کن و از سخن، به‌همان مقدار که حاجتت را تأمین مى‌کند، اکتفا کن.