روالیت316-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (146-نکوهش دشمنیِ با هم)

یا أَبا ذَرٍّ، تُعرَضُ أَعمالُ أَهلُ الدُّنیا عَلى اللّهِ مِنَ الجُمُعَةِ إِلى الجُمُعَةِ فی یَومِ الاثنَینِ والخَمیسِ فَیَغفِرُ لِکُلِّ عَبدِ مُؤمِنٍ إِلَا عَبداً کانَت بَینَهُ وَبَینَ أَخیهِ شَحناءُ، فَیُقالُ: اترُکوا عَمَلَ هَذَینِ حَتَّى یَصطَلِحا. همان، ص470.

اى ابوذر، کارهاى اهل دنیا از این جمعه تا جمعة دیگر، روز دوشنبه و پنج‌شنبه به‌خدا عرضه مى‌شود و او همة بندگانِ مؤمن را مى‌آمرزد، به‌جز بنده‌اى که میانِ او و برادرش، دشمنى است؛ گفته مى‌شود: عملِ این دو را فعلاً رها کنید تا با هم آشتى کنند.

روایت315-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (145-رازداری)

یا أَبا ذَرٍّ، المَجالِسُ بِالأَمانَةِ، وَإِفشاءُ سِرِّ أَخیکَ خیانَةٌ، فاجتَنِب ذَلِکَ، واجتَنِب مَجلِسَ العَشیرَةِ. همان، ص470.

اى ابوذر، مجلس‌ها امانت هستند، و افشا کردن راز برادرت، خیانت است، پس، از افشاى آن بپرهیز و از مجلس عشیره‌اى (شب‌نشینی‌ها و گعده‌های فامیلی) هم بر حذر باش.

روایت314-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (144-انسانِ دوچهره و دو زبان)

یا أَبا ذَرٍّ، مَن کانَ ذا وَجهَینِ وَلِسانَینِ فی الدُّنیا فَهوَ ذو لِسانَینِ فی النَّارِ. همان، ص470.

اى ابوذر، هرکس در دنیا دو رو و دو زبان باشد، در آتشِ جهنّم هم دوزبان است.

روایت313-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (143-عدمِ استراحتِ نمّام از عذاب)

یا أَبا ذَرٍّ، صاحِبُ النَّمیمَةِ لا یَستَریحُ مِن عَذابِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ فی الآخِرَةِ. همان، ص470.

اى ابوذر، سخن‌چین در آخرت، از عذابِ خداى عز و جل آسایش ندارد.

روایت312-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (142-قتّات وارد بهشت نمی‌شود)

یا أَبا ذَرٍّ، لا یَدخُلُ الجَنَّةَ قَتَّاتٌ. قُلتُ: وَما القَتَّاتُ؟ قالَ: النَّمَّامُ. همان، ص470.

اى ابوذر، بدجلوه‌دهنده، بهشت نمى‌رود. گفتم: بدجلوه‌دهنده چیست؟ فرمود: سخن‌چین.

روایت311-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (141-پاداشِ مخالفت و کیفرِ موافقت با غیبت‌کننده)

یا أَبا ذَرٍّ، مَن اغتیبَ عِندَهُ أَخوهُ المُسلِمُ وَهوَ یَستَطیعُ نَصرَهُ فَنَصَرَهُ نَصَرَهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ فی الدُّنیا وَالآخِرَةِ، فَإِن خَذَلَهُ وَهوَ یَستَطیعُ نَصرَهُ خَذَلَهُ اللّهُ فی الدُّنیا وَالآخِرَةِ. همان، ص470.

اى ابوذر، در نزد هرکس، از برادر مسلمانش غیبت شود و او توان یاریِ وی داشته باشد، و یاریش هم بکند، خداوندِ عز و جل او را در دنیا و آخرت، یارى مى‌دهد. اما اگر او را تنها بگذارد و یاریش ندهد، در حالى که مى‌تواند به‌او کمک کند، خداوند او را در دنیا و آخرت، بى‌یاور خواهد گذاشت.

روایت310-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (140-مخالفت با غیبت‌کننده)

یا أَبا ذَرٍّ، مَن ذَبَّ عَن أَخیهِ المُسلِمِ الغیبَةَ کانَ حَقَّا عَلى اللّهِ أَن یُعتِقَهُ مِن النَّارِ. همان، ص470.

اى ابوذر، هرکس در نبودِ برادرِ مسلمانش، در برابر غیبتى که از او مى‌شود، از او دفاع کند، بر خداست که او را از آتش، رهایى دهد.

روایت309-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (139-فرق بین غیبت و تهمت)

یا أَبا ذَرٍّ: سِبابُ المُؤمِنِ فُسوقٌ، وَقِتالُهُ کُفرٌ، وَأَکلُ لَحمِهِ مِن مَعاصی اللّهِ، وحُرمَةُ مالِهِ کَحُرمَةِ دَمِهِ. قُلتُ: یا رَسولَ اللّهِ وَما الغیبَةُ؟ قالَ: ذِکرُکَ أَخاکَ بِما یَکرَهُ. قُلتُ: یا رَسولَ اللّهِ، فَإِن کانَ فیهِ ذاکَ الَّذی یُذکَرُ بِهِ؟ قالَ: اعلَم أَنَّک إِذا ذَکَرتَهُ بِما هوَ فیهِ فَقَد اغتَبتَهُ، وَإِذا ذَکَرتَهُ بِما لَیسَ فیهِ فَقَد بَهَتَّهُ. همان، ص470.

اى ابوذر، دشنام دادن به‌مؤمن، فسق است و جنگ با او، کفر و خوردن گوشتش، از گناهان است و حرمت مال او، همانند حرمت خونش است. گفتم: اى پیامبر خدا، غیبت چیست؟ فرمود: از برادرت چنان یاد کنى که ناخوشایند اوست. گفتم: اى پیامبر خدا، اگر همان چیزى گفته شود که در او هست، چه؟ فرمود: بدان! اگر همانى را بگویى که در او هست، غیبتش را کرده‌اى، و اگر چیزى را بگویى که در او نیست، به‌او تهمت زده‌اى.

روایت308-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (138-غیبت از زنا بدتر است!)

یا أَبا ذَرٍّ، إِیَّاکَ والغیبَةَ، فَإِنَّ الغیبةَ أَشَدٌّ مِنَ الزِّنا. قُلتُ: یا رَسولَ اللّهِ، وَلِمَ ذَلِکَ بِأَبی أَنتَ وَأُمِّی؟ قالَ: لِأَنَّ الرَّجُلَ یَزنی وَیَتوبُ إِلى اللّهِ فَیَتوبُ اللّهُ عَلَیهِ، والغیبَةُ لا تُغفَرُ حَتَّى یَغفِرَها صاحِبُها. همان، ص470.

اى ابوذر! از غیبت دور باش که از زنا بدتر است. گفتم: اى رسول خدا، پدر و مادرم فدایت باد! چرا چنین است؟ فرمود: زیرا مردى زِنا مى‌کند و خداوند به‌او توفیق توبه مى‌دهد؛ ولى غیبت، آمرزیده نمى‌شود، مگر این‌که غیبت شده، از آن در گذرد.

روایت307-سفارشات پیامبر به‌ابوذر (137-توبة دروغ عمدی)

یا أَبا ذَرٍّ، مَن صَمَتَ نَجا، فَعَلَیکَ بِالصِّدقِ، وَلا تُخرِجَنَّ مِن فیکَ کَذِبا أَبَدا، قُلتُ: یا رَسولَ اللّهِ، فَما تَوبَةُ الرَّجُلِ الَّذی کَذِبَ مُتَعَمِدا؟ قالَ: الإستِغفارُ وَالصَّلواتُ الخَمسِ تَغسِلُ ذَلِکَ. همان، ص470.

اى ابوذر، هرکس خاموشى گُزید، نجات یافت، همواره راستگو باش و از دهانت هرگز دروغى بیرون نیاید. گفتم: اى پیامبر خدا، توبة کسى که به‌عمد دروغ مى‌گوید، چیست؟ فرمود: آمرزش طلبى و نمازهاى پنج‌گانه، این را مى‌شُویَد.