یا أَبا ذَرٍّ، أَلا أُعلِّمُکَ کَلِماتٍ یَنفَعُکَ اللّهُ عز و جل بِهِنَّ؟ قُلتُ: بَلى یا رَسولَ اللّهِ. قالَ: احفَظِ اللّهَ یَحفَظکَ، احفَظ اللّهَ تَجِدهُ أَمامَکَ، تَعَرَّفْ إِلى اللّهِ فی الرَّخاءِ یَعرِفکَ فی الشِّدَّةِ، وَإِذا سَأَلتَ فَاسأَلِ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ، وَإِذا استَعَنتَ فاستَعِن بِاللّهِ، فَقَد جَرى القَلَمُ بِما هوَ کائِنٌ إِلى یَومِ القیامَةِ، فَلَو أَنَّ الخَلقَ کُلَّهُم جَهَدوا أَن یَنفَعوکَ بِشَیءٍ لَم یُکتَب لَکَ ما قَدَروا عَلَیهِ، وَلَو جَهَدوا أَن یَضُرُّوکَ بِشَیءٍ لَم یَکتُبهُ اللّهُ عَلَیکَ ما قَدَروا عَلَیهِ، فَإِن استَطَعتَ أَن تَعمَلَ للّهِ عَزَّوَجَلَّ بِالرِّضا فی الیَقینِ فافعَل، وَإِن لَم تَستَطِع فَإِنَّ فی الصَّبرِ عَلى ما تَکرَهُ خَیراً کَثیراً، وَإِنَّ النَّصرَ مَعَ الصَّبرِ، وَالفَرَجَ مَعَ الکَربِ، وَإِنَّ مَعَ العُسرِ یُسراً. همان، ص469.
اى ابوذر، مى‌خواهى کلماتى را به‌تو بیاموزم که با آن‌ها خداوند عز و جل، سودى به‌تو برساند؟ گفتم: آرى، اى پیامبر خدا، فرمود: حرمت خدا را پاس بدار تا او تو را پاس بدارد، خدا را پاس بدار، او را در برابرت خواهى یافت، خدا را در آسایش بشناس، تا او هم در سختى‌ها با تو آشنایى کند، هرگاه درخواستى داشتى، از خداى عز و جل بخواه و هرگاه درخواست کمک داشتى، از خدا بخواه، قلم به‌آنچه تا قیامت به‌اجرا در مى‌آید، رقم زده شده است. بنابر این، اگر همة بندگان تلاش کنند تا سودى به‌تو برسانند، هرچه را که آن‌ها برایت کوشیده‌اند ، برایت نوشته نمى‌شود، و اگر بکوشند تا ضررى به‌تو بزنند، آنچه را آن‌ها برایت رقم زده‌اند، خداوند آن را براى تو نمى‌نویسد، پس اگر توانستى براى خداوند عز و جل رضایتمندانه و با یقین، کار کنى، انجام بده، و اگر نتوانستى، شکیبایى بر آنچه آن را ناپسند مى‌دارى، خیر فراوانى در بر دارد، و پیروزى، با شکیبایى است، و گشایش، با گرفتارى است، و با سختى، آسانى است.