روایت110-نزد عالمی با این پنج ویژگی بنشینید

رَوَی جَابِرُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنِ النَّبِیِّ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أنَّهُ قَالَ: لَا تَجْلِسُوا إلَّا عِنْدَ کُلِّ عَالِمٍ یَدْعُوکُمْ مِنْ خَمْسٍ إلَی خَمْسٍ مِنَ الشَّکِّ إلَى الْیَقِینِ وَمِنَ الرِّیَاءِ إلَى الْإخْلَاصِ وَمِنَ الرَّغْبَةِ إلَى الرَّهْبَةِ وَمِنَ الْکِبْرِ إلَى التَّوَاضُعِ وَمِنَ الغِشِّ إلَى النَّصِیحَةِ. أعلام الدین، ص272- معدن الجواهر وریاضة الخواطر، الکراجکی، أبو الفتح، ص۴۹، با اندکی تفاوت.

جابر بن عبدالله انصاری از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل کرده است که آن حضرت فرمود: ننشینید مگر در نزد هر عالمی که شما را دعوت می‌کند از پنج چیز به‌پنج چیز؛ 1-از شک به‌یقین، 2-و از خودنمایی به عمل خالصانه برای خدا، 3-و از دلبستگی به‌دنیا به‌بی اعتنایی به‌آن، 4-و از خودبرتربینی به‌فروتنی، 5-و از دشمنی و مکر و حیله به‌برادر دینی به‌خیرخواهی.   

فقط با صاحب این پنج ویژگی همنشین شوید

قَالَ النَّبِیُّ صلّی الله علیه و آله:‌ لَا تَجْلِسُوا إِلَّا عِنْدَ مَنْ یَدْعُوکُمْ مِنْ خَمْسٍ إِلَى خَمْسٍ؛ مِنَ الشَّکِّ إِلَى الْیَقِینِ، وَ مِنَ الْکِبْرِ إِلَى التَّوَاضُعِ، وَ مِنَ الْعَدَاوَةِ إِلَى الْمَحَبَّةِ، وَ مِنَ الرِّیَاءِ إِلَى الْإِخْلَاصِ، وَ مِنَ الرَّغْبَةِ إِلَى الزُّهْدِ. مجموعة ورّام (تنبیه الخواطر و نزهة النواظر)، ورّام بن أبی‌فراس، ج2، ص110.

همنشینی نکنید مگر با کسی که شما را از پنج عمل بد به‌سوی پنج کار خوب بکشاند؛ از شک به‌یقین، از تکبر به تواضع، از دشمنی به‌محبّت، از کار برای غیرخدا به عملِ مختصِّ خدا، و از میلِ به‌دنیا به‌سوی بی‌اعتنایی به‌دنیا.

روایت109-تعقیبی برای آمرزش همة گناهان

عَنْ مُحَمَّدِ ابْنِ الْحَنَفِیَّةِ عَلَیْهِ الرَّحْمَةُ قَالَ: بَیْنَا أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ علیه‌السلام یَطُوفُ بِالْبَیْتِ إِذَا رَجُلٌ مُتَعَلِّقٌ بِالْأَسْتَارِ وَ هُوَ یَقُولُ: «یَا مَنْ لَا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ یَا مَنْ لَا یُغَلِّطُهُ السَّائِلُونَ‌ یَا مَنْ لَا یُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ أَذِقْنِی بَرْدَ عَفْوِکَ وَ حَلَاوَةَ رَحْمَتِکَ». فَقَالَ لَهُ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ علیه‌السلام هَذَا دُعَاؤُکَ قَالَ لَهُ الرَّجُلُ وَ قَدْ سَمِعْتَهُ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَادْعُ بِهِ فِی دُبُرِ کُلِّ صَلَاةٍ فَوَ اللَّهِ مَا یَدْعُو بِهِ أَحَدٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فِی أَدْبَارِ الصَّلَاةِ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ کَانَتْ عَدَدَ نُجُومِ السَّمَاءِ وَ قَطْرِهَا وَ حَصْبَاءِ الْأَرْضِ وَ ثَرَاهَا فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه‌السلام إِنَّ عِلْمَ ذَلِکَ عِنْدِی وَ اللَّهُ وَاسِعٌ کَرِیمٌ فَقَالَ لَهُ الرَّجُلُ وَ هُوَ الْخَضِرُ علیه‌السلام صَدَقْتَ وَ اللَّهِ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ‌ وَ فَوْقَ کُلِّ ذِی عِلْمٍ عَلِیمٌ. سوره یوسف (12) آیه76‌. الأمالی للمفید، المجلس العاشر، آخرین روایت، ص92.

محمد بن حنفیه رحمة الله علیه نقل کرده است: هنگامی که امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه‌السلام در حال طواف خانة خدا بود، ناگهان مردی را دید که به‌پرده‌های خانة خدا چنگ زده است و چنین می‌گوید: «ای کسی که شنیدن سخن کسی، او را از شنیدن سخن دیگری مشغول نمی‌کند، ای کسی که سؤال کنندگان او را به‌اشتباه نمی‌اندازند، ای کسی که پافشاریِ اصرار کنندگان او را به‌کاری [برخلاف حکمت خویش] وادار نمی‌کند، به‌من سردی آمرزشت و شیرینی مهربانیت را بچشان». امیرالمؤمنین به‌او فرمود: این دعای تو بود؟ عرض کرد: شما آن را شنیدید؟ فرمود: آری، آن‌گاه فرمود: به‌این دعا در تعقیب هر نمازی خدا را بخوان، پس به‌خدا قسم، هیچ کس به‌این دعا خدا را نخواند مگر آن‌که خداوند گناهانش را می‌آمرزد هرچند به‌تعداد ستارگان و قطره‌های آسمان و ریگ‌ها و رطوبت‌های زمین باشد، و سپس به‌او فرمود: دانش این مطلب در نزد من است و خدا وسعت دهنده و بخشنده است، آن مرد که حضرت خضر بود، عرض کرد: به‌خدا قسم ای امیرمؤمنان، راست گفتی، و برتر از هر دانایی داناتری است.

روایت108-سنگدلی و دور شدن از خدا، نتیجةآرزوهایِ طولانی

إِنَّ مُوسَى علیه‌السلام نَاجَاهُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى، فَقَالَ لَهُ فِی مُنَاجَاتِهِ: یَا مُوسَى، لَا یَطُولُ فِی الدُّنْیَا أَمَلُکَ فَیَقْسُوَ لِذَلِکَ قَلْبُکَ وَ قَاسِی الْقَلْبِ مِنِّی بَعِیدٌ. الکافی، ط الاسلامیة، الشیخ الکلینی، ج8، ص42، حَدِیثُ مُوسَى علیه‌السلام، ح8.

خداوند تبارک و تعالی با حضرت موسی علیه‌السلام سخن گفت، یکی از فرمایشات خداوند به‌حضرت موسی این بود: ای موسی! طولانی نشود در دنیا آرزویت، که در اثر آن، سنگ‌دل خواهی شد! و انسان سنگدل از من دور است!

روایت107- گرفتاری انسان در میان هشت طلبکار!

قِیلَ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَاالسَّلَامُ: کَیْفَ أَصْبَحْتَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ؟ قَالَ: أَصْبَحْتُ مَطْلُوباً بِثَمَانٍ: اللهُ تَعَالَى یَطْلُبُنِی بِالْفَرَائِضِ، وَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله بِالسُّنَّةِ، وَ الْعِیَالُ بِالْقُوتِ، وَ النَّفْسُ بِالشَّهْوَةِ، وَ الشَّیْطَانُ بِاتِّبَاعِهِ، وَ الْحَافِظَانِ بِصِدْقِ الْعَمَلِ، وَ مَلَکُ الْمَوْتِ بِالرُّوحِ، وَ الْقَبْرُ بِالْجَسَدِ، فَأَنَا بَیْنَ هَذِهِ الْخِصَالِ مَطْلُوبٌ. جامع الأخبار، ص237، الفصل التاسع و الأربعون فی کیف أصحبتَ.

از امام سجاد علیه‌‌السلام پرسیدند: چگونه صبح کردید ای پسر رسول خدا؟! فرمود: در حالى صبح کردم که هشت طلبکار دور من را گرفته‌‌اند؛

1- خداوند متعال از من انجام واجبات را می‌‌خواهد،

2- و پیامبر صلی الله علیه و آله عمل به‌سنت خود را،

3- و خانواده، غذا و خرجی را،

4- و نفس، شهوترانى را،

5- و شیطان، پیروى از خود را،

6- و دو ملک موکّل [رقیب و عتید]، درستکاری را،

7- و ملک الموت روح مرا،

8- و قبر پیکر مرا.

من در میان این همه طلبکار گرفتارم!

روایت106-پنج دستورالعمل مهم!

وقال علیه‌السلام: أوصیکم بخمسٍ لو ضَرَبتُم إلیها آباطَ الإبلِ کانت لذلک أهلاً، لا یَرجُوَنَّ أحدٌ منکم إلا ربَّه ولا یَخافَنَّ إلا ذنبَهُ ولا یَستَحِییَنَّ أحدٌ إذا سُئِلَ عَمَّا لا یَعلم أن یَقولَ لا أعلمُ ولا یَستَحِییَنَّ أحدٌ إذا لَم یَعلَمِ الشَّئَ أن یَتَعَلَّمَهُ وعَلَیکُم بِالصَّبرِ فَإنَّ الصَّبرَ مِنَ الإیمانِ کالرَّأسِ مِنَ الجَسَدِ، ولا خیرَ فِی جَسَدٍ لا رأسَ مَعَهُ، ولا فی إیمانٍ لا صبرَ معهُ. خصائص الائمة علیهم‌السلام (خصائص امیرالمؤمنین)، السید الشریف الرضی، ج1، ص94. با استفاده از فرمایشات استاد جرجانی.

علی علیه‌السلام فرمود: شما را به‌عمل کردن به‌‌پنج خصلت سفارش می‌کنم که اگر برای عمل کردن به‌آنها همانند شتران که به‌پهلوهایشان می‌زنند تا حرکت کنند به‌پهلوهای شما بزنیم تا این پنج خصلت را در خود پیاده کنید، جا دارد، 1-هیچ یک از شما به‌غیر خدا امید نداشته باشد، 2-و هیچ یک از شما، از هیچ چیز، جز گناهِ خود، نترسد، 3-و هیچ یک از شما وقتی از او در مورد چیزی که نمی‌داند سؤال می‌کنند، از گفتنِ «نمی‌دانم» خجالت نکشد، 4- و هیچ یک از شما وقتی چیزی را نمی‌داند از یاد گرفتن آن خجالت نکشد، 5- و بر شما باد به‌بردباری؛ زیرا مَثَلِ بردباری نسبت به‌ایمان همانند نسبتِ سر به‌بدن است، و هیچ فایده‌ای در جسدی که سر نداشته باشد نیست، و همچنین ایمان بدون بردباری هم بی ارزش است.     

روایت104-ثواب روزة روز غدیر

عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام: کَمْ لِلْمُسْلِمِینَ مِنْ عِیدٍ؟ فَقَالَ: أَرْبَعَةُ أَعْیَادٍ، قَالَ: قُلْتُ: قَدْ عَرَفْتُ الْعِیدَیْنِ وَ الْجُمُعَةَ، فَقَالَ لِی: أَعْظَمُهَا وَ أَشْرَفُهَا یَوْمُ الثَّامِنَ عَشَرَ مِنْ ذِی الْحِجَّةِ وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی أَقَامَ فِیهِ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ علیه‌السلام وَ نَصَبَهُ لِلنَّاسِ عَلَماً، قَالَ: قُلْتُ: مَا یَجِبُ عَلَیْنَا فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ؟ قَالَ: یَجِبُ عَلَیْکُمْ صِیَامُهُ شُکْراً لِلَّهِ وَ حَمْداً لَهُ مَعَ أَنَّهُ أَهْلٌ أَنْ یُشْکَرَ کُلَّ سَاعَةٍ وَ کَذَلِکَ أَمَرَتِ الْأَنْبِیَاءُ أَوْصِیَاءَهَا أَنْ یَصُومُوا الْیَوْمَ الَّذِی یُقَامُ فِیهِ الْوَصِیُّ یَتَّخِذُونَهُ عِیداً وَ مَنْ صَامَهُ کَانَ أَفْضَلَ مِنْ عَمَلِ سِتِّینَ سَنَةً. خصال شیخ صدوق، کتابخانه اسلامیه، ترجمه کمره‌ای، ج1، باب الأربعة، ص240، ح129.

مفضّل بن عُمَر می‌گوید: به‌امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: اعیاد مسلمانان چند تا است؟ فرمود: چهارتا، گفتم: عید فطر و قربان و جمعه را می‌شناسم، فرمود: بزرگترین و باشرافت‌ترینِ اعیاد، روز هیجدهم ذی‌الحجة است، همان روزی که در آن، رسول خدا صلّی الله علیه وآله، امیرالمؤمنین علیه‌السلام را برپاداشت و او را به‌عنوانِ پرچمِ هدایت، نصب فرمود، عرض کردم: در آن روز بر ما چه کاری لازم است؟ فرمود: روزة آن روز به‌عنوان شکر و ستایش خداوند بر شما لازم است، با این‌که خداوند در هرلحظه سزاوار شکرگزاری است، و همچنین پیامبران به‌اوصیای خود دستور داده‌اند روزی را که وصی پیامبر در آن روز برپا داشته شده به‌عنوانِ روزِ عید، روزه بگیرند، و هرکس آن روز را روزه بگیرد [این کار او]، برتر است از عمل شصت سال.

روایت103-برترین عید امّتم

عن الصادق جعفر بن محمد، عن أبیه، عن آبائه علیهم‌السلام، قال: قال رسول الله صلى الله علیه وآله: یوم غدیر خم أفضل أعیاد أمتی، وهو الیوم الذی أمرنی الله تعالى ذکرُه فیه بنصب أخی علی بن أبی طالب علماً لأمتی یهتدون به مِن بعدی، وهو الیوم الذی أکمل اللهُ فیه الدینَ، وأتمَّ على أمتی فیه النعمةَ، ورضی لهم الاسلامَ دیناً. ثم قال صلّى الله علیه وآله: معاشرَ الناس، إنَّ علیاً منی وأنا مِن علیّ، خُلق من طینتی، وهو إمام الخَلق بعدی، یُبَیِّنُ لهم ما اختلفوا فیه مِن سُنَّتی، وهو أمیرُالمؤمنین، وقائدُ الغرِّ المحجّلین، ویعسوبُ المؤمنین، وخیرُ الوصیین، وزوج سیدةِ نساءِ العالمین، وأبو الائمة المهدیین. معاشرَ الناس، من أحبَّ علیاً أحببتُه، ومن أبغض علیاً أبغضتُه، ومن وصل علیاً وصلتُه، ومن قطع علیاً قطعتُه، ومن جفا علیا جفوتُه، ومن والى علیاً والیتُه، ومن عادى علیاً عادیتُه. معاشرَ الناس، أنا مدینة الحکمة وعلی بن أبی طالب بابُها، ولن تؤتى المدینةُ إلّا مِن قِبَلِ البابِ، وکذب مَن زعم أنه یُحِبُّنی ویُبغِضُ علیاً. معاشرَ الناس، والذی بعثنی بالنبوة واصطفانی على جمیعِ البَرِیَّةِ، ما نصبتُ علیاً عَلَماً لأمَّتی فی الأرض حتى نوّه الله باسمه فی سماواته، وأوجب ولایته على ملائکته. وصلى الله على رسوله محمد وآله الطاهرین وسلّم تسلیما. أمالی شیخ صدوق، ترجمه کمره‌ای، کتابخانه اسلامیه، المجلس السادس والعشرون،  ح8، ص125.

امام صادق علیه‌السلام از پدرشان و ایشان از پدرانشان نقل فرموده‌اند که رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: روز غدیرِ خُم، برترین عیدِ امّتِ من است، و آن روزی است که خداوند متعال به‌من دستور داد برادرم، علی بن ابی‌طالب، را به‌عنوانِ پرچمِ هدایت برای امتم قرار دهم تا آنان بعد از من به‌وسیلة او ارشاد شوند، و آن همان روزی است که خداوند در آن روز، دین را کامل فرمود، و بر امّتش در آن روز، نعمت را به‌انتها رسانید، و برایشان اسلام را به‌عنوانِ دین پسندید. سپس رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: آی مردم، همانا علیّ از من است و من از علیّ هستم، او از سرشتِ من خلق شده، و بعد از من پیشوای مردم است، و در هرجا که مردم در فهم سنّت من اختلاف کردند او برایشان [فهمِ درستِ از سنّت را] توضیح می‌دهد، و او امیرمؤمنان، و پیشوای روسفیدان به‌حجله برده شده و پادشاه مؤمنان و بهترین اوصیاء و شوهرِ سرورِ زنانِ جهانیان و پدرِ امامانِ هدایت شده است. ای مردم، هرکس علی را دوست بدارد، من او را دوست می‌دارم، و هرکس علی را دشمن بدارد من او را دشمن می‌دارم، و هرکس با علی ارتباط دوستی برقرار کند، من با او ارتباط دوستی برقرار می‌کنم و هرکس با علی قطع رابطه کند، من با او قطع رابطه می‌کنم، و هرکس با علی بی‌وفایی کند، من به‌او بی‌وفایی خواهم کرد، و هرکس علی را دوست بدارد من او را دوست می‌دارم، و هرکس با علی دشمنی بورزد من با او دشمنی خواهم کرد. ای مردم، من شهر حکمتم و علیّ بن ابی طالب درِ آن است، و هرگز نمی‌شود وارد شهر شد مگر از جانبِ درِ آن، و دروغ می‌گوید هرکه گمان کند مرا دوست دارد و دشمن علی است. ای مردم، قسم به‌آن کسی که مرا به‌پیامبری برانگیخت و مرا اختیار کرد، و مرا بر تمام مردم، برتری داد، من علی را به‌عنوان پرچم هدایت برای امّتم در روی زمین قرار ندادم، مگر این‌که خداوند او را در آسمان‌هایش با نام صدا زد، وسرپرستی و امامتش را بر فرشتگانش واجب فرمود. و درود و سلام بی‌انتهای خدا بر رسولش؛ محمد، و آل پاکش.

روایت102-برترین عید

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ غَیْرِ وَاحِدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: السَّبْتُ لَنَا وَ الْأَحَدُ لِشِیعَتِنَا وَ الْإِثْنَیْنِ لِأَعْدَائِنَا وَ الثَّلَاثَاءُ لِبَنِی أُمَیَّةَ وَ الْأَرْبِعَاءُ یَوْمُ شُرْبِ الدَّوَاءِ وَ الْخَمِیسُ تُقْضَى فِیهِ الْحَوَائِجُ وَ الْجُمُعَةُ لِلتَّنَظُّفِ وَ التَّطَیُّبِ وَ هُوَ عِیدُ الْمُسْلِمِینَ وَ هُوَ أَفْضَلُ مِنَ الْفِطْرِ وَ الْأَضْحَى وَ یَوْمُ الْغَدِیرِ أَفْضَلُ الْأَعْیَادِ وَ هُوَ ثَامِنَ عَشَرَ مِنْ ذِی الْحِجَّةِ وَ کَانَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ وَ یَخْرُجُ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ یَوْمَ الْجُمُعَةِ وَ یَقُومُ الْقِیَامَةُ یَوْمَ الْجُمُعَةِ وَ مَا مِنْ عَمَلٍ یَوْمَ الْجُمُعَةِ أَفْضَلُ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ. خصال شیخ صدوق، کتابخانه اسلامیه، ترجمه کمره‌ای، ج2، ص155.  

محمد بن ابی عمیر از چندین نفر نقل کرده است و آنان از امام صادق علیه‌السلام نقل کرده‌اند که آن حضرت فرمود: شنبه متعلّق به‌ما است، و یکشنبه روز شیعیان ما است، و دوشنبه از آنِ دشمنان ما است، و سه‌شنبه روز بنی‌امیّه است، و چهارشنبه روز نوشیدن شربت (دارویی) است، و در روز پنجشنبه حوایج برآورده می‌شود، و جمعه برای نظافت و خوشبو کردن است، و این روز برای مسلمانان روز عید است، و برتر از روزِ عید فطر و قربان است، و روزِ غدیر، هیجدهم ذی‌الحجه، برترین عید است، و این حادثه (غدیر) در روز جمعه اتفاق افتاد، و قائم ما اهل بیت در روز جمعه قیام می‌کند، و قیامت در روز جمعه برپا می‌شود، و هیچ عملی در روز جمعه از صلوات بر محمّد و آلش برتر نیست.

روایت101-سه گروهی که در قیامت لطف خدا شامل حالشان نمی‎شود

عَنِ ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ‌ ثَلَاثَةٌ لا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ‌ مَنِ ادَّعَى إِمَامَةً مِنَ اللَّهِ لَیْسَتْ لَهُ وَ مَنْ جَحَدَ إِمَاماً مِنَ اللَّهِ وَ مَنْ زَعَمَ أَنَّ لَهُمَا فِی الْإِسْلَامِ نَصِیباً. اصول کافی، ترجمه مرحوم سید جواد مصطفوی، ج2، ص200، باب من ادّعی الإمامةَ و لیس لها بأهلٍ و مَن جَحَدَ الأئمَّةَ أو بَعضَهُم و مَن أثبتَ الإمامةَ لمَن لیس لها بأهلٍ، ح4.

ابن ابی یعفور می‌گوید: از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که می‌فرمود: سه نفرند که خداوند در روز قیامت با آنان سخن نمی‌گوید و پاکشان نمی‌کند و برایشان عذابی دردناک است؛ 1-کسی که امامتی را که برای او نیست، از طرف خدا، ادّعا کند، 2-و کسی که امامی را که خدا نصب کرده است انکار کند، 3-و هرکس که گمان کند برای آن دو (عمر و ابوبکر) بهره‌ای در اسلام است.      

روایت100-با ما زمزمه کن!

فمِن ذَلِکَ ما رواهُ محمَّدُ بنُ یعقوبَ الکلینی فی کتاب «الوسایل» عمَّن سمَّاهُ قال: کَتبتُ إلى أبی الحسنِ علیهِ‌السَّلَامُ أنَّ الرَّجلَ یجب [یُحِبُّ] أن یفضى إلى إمامه ما یجب [یُحِبُّ] أن یفضى به إلى ربه، قال: فکتبَ: إن کانت لک حاجةٌ فَحَرِّک شفتیکَ فَإنَّ الجَوَابَ یأتیک. کشف المحجة لثمرة المهجة، السید بن طاووس، ج1، ص153.

سید بن طاووس رحمه الله می‌گوید: یکی از راه‌های عرض حاجت با امام [زمان] علیه‌السلام روایتی است که مرحوم کلینی در کتاب «وسائل» به‌نقل از کسی که نامش را برده، این‌چنین ذکر کرده است، راوی می‌گوید: در نامه‌ای به‌امام هادی علیه‌السلام نوشتم: همان‌گونه که لازم است انسان [انسان دوست دارد] به‌امام خودش عرض حاجت داشته باشد و صحبت کند، مانند صحبت و عرض حاجتش به‌ساحت پروردگار، [اگر کسی حاجتی از شما خواست چه کند؟] حضرت هادی علیه‌السلام در جواب مکتوب فرمود: اگر از ما چیزی خواستی، پس دو لبت را به‌آن خواسته تکان بده [و زیر لب حاجتت را از ما بخواه]؛ زیرا [از ناحیة ما] جواب تو خواهد آمد.